Vandaag een lange dag. We maken een flinke stap van 36,5 km. Vertrek om 5.45 uur het is nog pikkedonker. Het diner van gisteravond was but. Pasta als voorgerecht hoofdgerecht iets wat op vlees lijkt en een stukje flan als toetje, het was waardeloos. De kamer was fantastisch dat wel maar helaas voor 1 nachtje. De eerste kilometers vliegen over de teller, de eerste 15 in drie uur. Dat gaat lekker maar langzaamaan worden de heuvels bergen en dat is andere koek. Een hele mooie tocht door een geweldig mooi bergachtig natuurgebied wordt verstoord door een acute vliegenplaag, de beestjes treiteren, parasiteren en terroriseren ons, we moeten schuilen in een bar, niet erg ze hebben lekkere koeken. De hele morgen vraagt Fon om notjes en eindelijk .....hier hebben ze notjes.
De route gaat nu soms met steile stukken en het wordt spannender. We volgen lange tijd een hek met ontelbare ingevlochten kruisen. Het wordt klimmen geblazen om uiteindelijk in Foncebadon uit te kunnen rusten. Het is nog 2 km naar het "cruz de ferro" waar wij onze missie af gaan ronden.
Onze missie:
Breng de door Rik gespaarde stenen naar het kruis.
Rik is overleden op 13 november 2016. Hij spaarde stenen, had er honderden. Zijn zussen hebben stenen uit zijn collectie gezocht en meegegeven. Deze zitten vanaf 2018 in onze rugzakken. Ze zijn meer dan 3200 km meegereisd, 134 reisdagen om dit doel te halen. We hebben er ook een briefje achtergelaten. De tekst op het briefje staat op foto 1.
Na deze happening gaan we verder onze
slaapplaatsen opzoeken echter dat is nog 10 kilometer ver weg en afzien in drukkende warmte. Wat een dag, dat zijn we met elkaar eens. Bijzondere dank aan Fon en Veronica voor hun ondersteuning.
Op de foto's;
1 tekst op briefje, het is nog donker als we starten, ondergaande maan, eerste dorpje onderweg, natuurgebied, kerkje onderweg,
Bloeiende heide, ingevlochten kruisen, wandelen in botanische tuin, groen groen knollen knollen land, cruz de ferro, prachtige stenen voor een prachtig kind, samen volbracht, hier gaat het om.....vriendschap!

Geschreven door Marie-louise-en-sjaak-op-reis