Als je nou denkt dat zal een grote plaats zijn dat Soto de Luiña mis poes welgeteld 35 gebouwen meest van toeristische aard. Tevens uitgeroepen tot stad van de vrede en inderdaad vredig is het er. Stad, nou ja, nog geen 500 inwoners met buitenaf meegeteld. Makkelijk om er te komen allerminst. In deze etappe zaten flinke obstakels. Bij vertrek, na goed ontbijt, bleek al snel dat het een stevige wandeling zou gaan worden. Route del Nort gaat veelal langs de kustplaatsen waar de riffen en heuvels meesterlijk zijn. Mooie foto's kun je blijven schieten. De huisjes die tegen de heuvels aan gebouwd zijn maken die plaatjes net ansichtkaarten. Gelukkig gaan we ook het bos in met onbeschrijfelijke rust. Wat is het hier stil zei vanmorgen een medepelgrim uit Mexico. Waar zijn de mensen? Goeie vraag, ik zie ze ook niet. Valt mij dus niet alleen op.
De laatste 4km doen we 1,5 uur over. Dat geeft al aan dat het geen racebaan is. Van al de inspanning is de accu gans leeg. Gelukkig had de hotelier een pelgrimsmenu dat je wel met 8 man kon delen. Ja vriendelijk zijn ze wel hier. Eenmaal op de kamer hebben we een flinke was gedaan wonder of het morgenochtend droog zal zijn.
Op de foto's;
Kerk van San Esteban, mooi paars, droogschuur, kerk van El Pitu, en weer de oceaan in zicht, onder de rijksweg A8 door, strandje van El Rellayo, wie van de drie, we zitten goed, pukkeltje hee.
Geschreven door Marie-louise-en-sjaak-op-reis