Het regent en tis niet warm. De tank is gevuld we kunnen weer. Eerst naar de warme bakker investeren in onze lunch. Daarna regenjas en cape aan. Een buiig begin van de dag. We 'starten samen met 3 Fransen en savonds bleken we zowat tegelijk in het hotel te zijn. "Het was een zware dag" zei ooit een bekende. Nou, deze had hij niet overleefd!
Het eerste gedeelte gaat door rustige valleien al snel worden het geitepadjes die door de regen spekglad zijn geworden. De natuur overdonderd ons. Zo rustig, potverdrie ineens een kerkklok. Die speelt ; we gaan nog niet naar huis. Nee nog langer niet. Wel heel goed uitkijken geblazen. Vraag van Marie Louise; Wie van onze familie zou dit kunnen? Betere vraag, wie zou dit willen? Je door de modder, nat gras, gladde keien met af en toe een bui op je kop afmatten? Het antwoord komt snel. Tussen Alvorge en Rabaçal staat een gedenkteken; cruce alumine. In dit gedenkteken liggen bidprentjes van sommige echt jong gestorvenen. We kijken elkaar aan en zijn gelukkig.
We vervolgen met een lunchke van de bakker een gesuikerde croissant. De jas en cape kunnen uit het is lekker wandelweer geworden zie je wel, onze beloning! De gladde padjes en stenen blijven. Het is ook nergens vlak. We passeren een geitenhoeder. Zwaait ie nou of wijst hij naar zijn voorhoofd?
De laatste 2 uren hebben we met enige regelmaat steentjes uit onze schoenen moeten halen, genoeg om een oprit te bestraten. Afgeleid door de ruïnes van een Romeins bastion van 200 jaar voor Christus komt de eindstreep in zicht. Het hotel voor ons geboekt heeft 4 sterren. Kan echt niet tegen dat elitaire en hautaine gedoe.
Op de foto's;
Geitepadjes, mooie bloemen, de rust, af en toe een bui, ja prachtige omgeving, cruz de alumine, een molen, geitenhoeder die zijn rug laat zien, makkelijk pad, ruïne.
Franse wijsheid;
Schei uit over vroeger, we leven nu, omarm de lol van het moment, vermaak jezelf, lach luid, dans met elkaar, LEEF.....

Geschreven door Marie-louise-en-sjaak-op-reis