Ik kijk naar buiten en zie een lichtpuntje boven op de heuvel. Je zou er toch maar wonen met 5 kippen, 4 koeien, 3 varkens, 2 geiten en 1 paard. Ook weer stil hier in Hererios. We hadden een goed adres aan "la pandela" met ruime kamers en een goed diner. Met asperges als voorgerecht maak je mij erg blij. Stukjes bief met aardappeltjes ook niet weg. Flan en ijsje na wat wil je nog meer.
We vertrekken om 6 uur het is nog pikkedonker en bij heldere nacht staan er toevallig 5 planeten op een rij. Shit geen telescoop bij.
Al snel klimmen we variërend van steil naar erg steil op een soms glibberig bospad. Vergezeld van fluitconcerten van ontelbare vogeltjes komen we na precies 1 uur aan in La Faba. Hier heeft Fon goede herinnering aan een waterbak waar hij 12 jaar geleden zijn voeten liet afkoelen.
Donkere wolken dreigen maar het blijft droog en we vervolgen onze klimpartij nu over open bergpad. Mirakels wat een uitzicht, we lopen constant in een schilderij.
We hebben samen veel wandelingen gemaakt, pieterpad, trekvogelpad, weken samen de camino maar dit is de mooiste wandeling ooit. Naar O Cebreiro. Een kilometerslange klim van 627 meter naar 1306 meter.
De stront op de hobbelige paden, de bergpieken als achtergrond, de bewegwijzering, de bloeiende brem, de muren begroeid met mos en plantjes brengen ons in extase.
Bijna kotsen, net in de vlaai getrapt van een koe met diarree.
Hèhè we zijn er, in O Cebreiro dan, een paar huizen, herbergen en hotels. Een groen uitgeslagen bronzen vrouw ziet al jaren strompelende en zwaar vermoeide pelgrims aankomen. Nou deze pelgrims niet hoor. Het is trouwens wel tijd voor de lekkernij van de streek, suikerkoek.
Net 9 uur geweest en we moeten nog een eindje dus door een golvend landschap gaan we verder. Het kwijl loopt uit de mond, de uitzichten blijven onweerstaanbaar de kerkjes steeds kleiner en bouwvalliger evenals de dorpjes. Na enkele kilometers een fijne afsluiting van de wandeling over een te steile helling, leuk joh. Iedereen komt daar bekaf boven en rolt zo het café in.
Ons logeeradres is nog een uurtje lopen, we maken kennis met het Galicische dorpje Foniria. Gastvrije ontvangst en mooie kamers. Nu napraten, douchen, tukkie en vanavond dineren. Wat een dag mensen. Zo ziet er het paradijs uit. Dit is de schepping Gods in het echie. Hebben wij dat verdiend???
Op de foto's;
Nog 8, pikkedonker, oeroude bomen, Fon zijn waterbak, dreigende wolken, wandelpad?, pieken op de achtergrond, wegwijzer nieuwe provincie Galicie, vergezicht, begroeide muren, op de uitkijk, gammele kerk.
Tussen haakjes, die pillen zijn tegen de kramp!!

Geschreven door Marie-louise-en-sjaak-op-reis