Snap die man helemaal, heb zijn vrouw ontmoet. Gelukkig een goed avondmaal gehad. Samen met mensen uit Singapore, Stanley en Esme, was het nog best gezellig. Esmee vertelde waarom die man zo chagerijnig was. Op een bordje aan het hek stond dat hij pas open gaat om half vier. Zij waren er al om kwart over twee. Esmee had een paar keer op de bel gedrukt en had hem uit zijn slaap gehouden. Die nurk dacht dat ik gebeld had. Zoiets durf ik toch niet!
Vandaag een prachtige wandeling door het veld en het was ook lekker weer. Dit is waarom we hier zijn, geen verkeer, hier en daar een huis of boerderij. Over het boerenerf waar overal koeienschijt ligt. De werktuigen van 70 jaar geleden aan de kant gezet en staan er nog. Hobbel de bobbel over de onverharde Fianestraat van toen. Tussen de wilde rozen, bosbessen, heerlijk ruikende kamperfoelie en jeneverbesstruiken. Begeleiding door vele soorten zoemende insecten die uit zijn op de nectar van de bloemenpracht van de vele soorten (on)kruiden. Terwijl de merelmannetjes fluiten naar de vrouwtjes. De koolmeesjes druk in de weer zijn om hun vaak 8 tot 12 koppige huishouden van voedsel te voorzien. En twee roodborstjes harder fluiten dan het feyenoordlegioen bij een verkeerde beslissing van de scheidsrechter in de kuip. Brok in de keel. Sta even stil en kijk naar een eik van misschien wel 300 jaar oud, vol in het blad, een klimop probeert hem te beklimmen maar dat gaat nooit lukken bij deze knoest. Zijn stam in de schaduw begroeid met mos waaronder zich een stad met pissebedden en andere kruipertjes bevinden. Dat weer voedsel is voor die kleine muurhagedisjes waar je zo van schrikt als ze soms ritselend onder het blad wegkruipen. Je schrikt als er een paar meter van je vandaan ineens een fazant opvliegt. En in de verte twee eksters schetterend op de vuist gaan met een kat die te dicht bij hun nest komt. En dan ondertussen zorgen dat je niet op je bek gaat op die soppige ondergrond bedekt met keien en wortelstokken. En jawel daar is de beloning een terras en verkooppunt van magnums met witte chocolade.
Hebben we ook kerken gezien? Jazeker drie. Stammend uit verre verleden met allemaal hun eigen karaktertjes, kan het niet laten moet er naar binnen. De uitvinder van dit wonderschone moet worden bedankt. Moment van stilte.....
Realiseren dat we verder moeten, ons onbemande hotel wacht op ons. Even bellen voor ons kamernummer want we zijn er niet.
Echt hé.
Op de foto's;
Uit Miramont, rustpunt, hier en daar een huis of boerderij, geen overbevolking, jeneverbes in volle glorie, slootje springen, altaar 17e eeuw, holle weg of grub, Saint-Barthelemy kerk in Pimbo, muurschildering 18e eeuw.

Geschreven door Marie-louise-en-sjaak-op-reis