Saint Palais- Beyrie sur Joyeuse- Armendante- Helette dat zijn de namen van de dorpjes die we vandaag passeren. Zo mooi als de namen zijn zo mooi is hier de omgeving. Warm gevoel krijg ik hiervan. De stijgingspercentages en alsmaar door omhoog. Prachtige uitzichten links voor rechts achter steeds anders. Ik ben natuur liefhebber dat weet iedereen zowat. Dit heeft alles. En ik heb zere knieën van dat stijgen. Maar de omgeving maakt alles goed. Dit is niet te omschrijven. Het wordt helder, in de verte nog hogere toppen van Pyreneeën, daar gaan we toch niet naar toe hé? Gelukkig, we buigen af. In de winter is een meter sneeuw heel gewoon, dat heeft ook charme. Al die eiken en andere bomen, ze zuchten maar hebben blakende gezondheid. Groen van het gras, blad van de bomen. Grijs van de stenen en het donker asfalt straatje dat zich kronkelend door de hoogteverschillen laat volgen. Voor die mensen die hier wonen alledaags, zij zijn gezegend. En het klokje tikt voort. Het luiden van de kerkklok heel in de verte zegt dat het weer een uur later is. De buizerds hoog in de lucht, soms bijna aan te raken, spelen tikkertje, zoveel zijn het er. En hé wat gromt daar... is het een beer? Verdomd het is mijn maag, tijd voor een appeltje. En weer verder om in het laatste dorp ons te melden bij het gemeentehuis. We krijgen een heel huis voor onszelf er zijn niet meer pelgrims vandaag. Eerst 110 vliegen doodslaan voor we fatsoenlijk kunnen gaan eten. Ja proviand genoeg. We hadden gelezen dat op donderdagmiddag het winkeltje hier gesloten is. Hebben wij weer. Dus vanmorgen de bakkerij leeg gekocht. Ik snak naar iets fris, klote alleen maar bier in de koelkast. Nou ja het kan erger.
Op de foto's;
Gemoedelijk met veulen, 80 op een rij uitkijkend naar hun laatste reis: slachterij in Italië, trotse boer die ons op koffie trakteerde, en maïs, kasteel in achtertuin, wat steekt er niet over, en zie, de klokkenluider van Armendante, typisch baskisch huis, een heuvel met een puntdak.
.
Geschreven door Marie-louise-en-sjaak-op-reis