Je weet het, als je de vogeltjes hoort fluiten dan gaat de wekker. Grandioze plaats, grandioos hotel, grandioos ontbijt.
Grandioze afdaling uit het dorp. Grandioze beklimming na het dorp. Blij met onze stokken want zonder was echt een probleem geworden. We hoorde dat in het dorp bij het afdalen al mensen waren gevallen, klaar met je camino ben je dan. Het heeft veel geregend afgelopen nacht dus alles is extra glad en glibberig. Met handen en voeten en stok boven gekomen na twee kilometer klim.
We dachten goede klimmers te zijn, nou we zijn onszelf goed tegen gekomen. En de dag moest nog beginnen. Maar het kaarsje en gebedje in de kathedraal van Conques hebben ons geholpen. De verdere wandeling door de midd Pyreneeën zet ons weer op zijn plaats. Wat zijn wij toch nietig in gods schepping. Of ben ik nu te melodramisch. Schitterend om in zo'n paradijs te wandelen. Zelfs de onweersbuien maken voor ons een omweg. Geen spatje vandaag.
Moe en voldaan geholpen door medepelgrims is het nu rust in een vierpersoons kamer met zijn tweeën.
Op de foto's;
Conques, kaarsje en gebedje, door de poort afzakken, k steentjes in het dorp en op de brug, hoogtevrees niet te dicht bij het hek gaan staan, zoveel rente krijg je niet op de bank, licht en glas, uitkijk, we steken de lot over, om tegenover de kerk in Livinhac-le-Haut gite "sur le chemin" te slapen.
Geschreven door Marie-louise-en-sjaak-op-reis