Hoor de regen op het balkon vallen. Het zal toch niet de hele dag hee? Wat een heisa is dat om je in een regenpak te hijsen.
Na een summier ontbijtje op de hotelkamer gaan we. De druppels vallen allemaal naast ons. Na een paar kilometer gaat bij mij de regenbroek uit het is droog en het blijft droog. Onze route heeft een keuze, langs de weg of via nowhere land. Het wordt keuze twee eigenlijk bij toeval. Geen spijt van. Dwars door het wilde heuvel landschap van Galicië is onvergetelijk. Het gaat op en neer door het vochtige groene bosrijke land. Met oeroude knoken van bomen begeleid door vogelenzang. Hoor ik daar de grenadiers mars of nee de radetzky mars.
Ook nu weer passeren we verlaten dorpjes met bouwvallen, ooit bewoonde boerderijtjes. Het nadeel daarvan is dat er ook niets is te krijgen voor inmiddels dorstige en hongerige pelgrims. We gaan weemoedig neuriën hee kopje koffie. Ik giet het zwarte spul in een kop en ik leēef weer op hee kopje koffie. Maar helaas het duurt nog even voordat we kunnen toetasten.
De energie geraakt op en het wordt stilletjes in de groep. En jaaa na 13 km een cafeetje, het ontbijt met koffie en geroosterd brood met jam vliegen erin.
Opgewekt knallen we door naar Sarria. In het centrum moeten we de trapjes op naar de kerk. Komt ie weer voor de vraag van de dag, hoeveel treden naar boven??(foto 11).
We bezoeken een echt klooster dat is tevens het antwoord op de vraag van gisteren. Barbadelo O Mosteiro staat bekend om zijn mysterieuze kloosters.
De pater die voor ons de deur opendoet verzoekt om silencio en voila het spookslot van de efteling in het echt. De vloer bestaat uit ingelegde steentjes in diverse figuren. Daar moet je wel "engelen" geduld voor hebben gehad.
Nog enkele kilometers voor de boeg met een flinke klim erin brengt ons uiteindelijk bij onze casa. Een onvergetelijke wandeling, vermoeiend ja, omgeving een 10.
Op de foto's;
Nog 6, zelfs het water is muzikaal, geen last van files, in deze paden, bosrijk, oude kerk, zicht op Sarria, binnenplein van klooster, met ingelegde steentjes, spoorbrug met 4 pelgrims, oplopende straat met trapjes naar de kerk.
Morgen naar Portomarin bekend om zijn orujo, een drank met een heel hoog alcoholpercentage.

Geschreven door Marie-louise-en-sjaak-op-reis