De laatste grote stad van deze reis was Avilés, gelukkig. Niet dat het niet de moeite was echt wel leuke dingen gezien. Deze stad wilde 20 jaar geleden dé culturele hoofdstad worden. Helaas voor hun is dat Bilbao gebleven. Echter de gebouwen door de bekende architect Oscar Niemeyer ontworpen staan er nog steeds mooi te wezen (toch zeker voor de liefhebbers).
Onze route gaat eerst door wat dorpjes en als we iets te lang stilstaan worden we aangesproken door een oudere fiere man. Hij wil ons zijn huis laten zien en verteld honderduit over de montana. Dat bleek een heuvel te zijn van de derde categorie zeg maar. Goede raad; sta niet even stil, je wordt direct aangesproken en of de goede kant op gewezen. Kom maar mee, even later, een man die ons de weg wil wijzen loopt een stukje mee op. Bon camino en verder. Aardig volk hier en respectvol naar caminolopers. Dat kunnen we niet zeggen van een vrachtwagen chauffeur die ons even later uit de broek de kant in laat springen. Inmiddels zijn we een bos ingelopen en zoals altijd weet je wel wanneer je er in gaat maar niet wanneer je uit het bos bent. Ook deze keer 2,5 uur later, einde glibberig bospad, voor we zicht hebben op ons verblijf. We moeten nog wel even de Ria de San Esteban over steken dat blijkt nog een hele klus. Edoch geven Roberto de eigenaar van ons hostel om kwart over drie een hand. Boodschapjes doen, wasjes, douches en door.
Op de foto's;
Door Oscar Niemeyer ontworpen internationaal cultuur centrum te Avilés, monstrua gezond dikkertje, zicht in de straat van Avilés de kerk San Nicolas de Bari, onder de snelweg door, heuvel derde categorie volgens een oudje een montana, rustige omgeving, een haag van hortensia's, eindeloos bospad, eindelijk zicht op bewoonde wereld, uitzicht vanuit onze kamer.

Geschreven door Marie-louise-en-sjaak-op-reis