De wekker gaat zou de rijst zijn werk hebben gedaan? Helaas klote van de bok. De rijst was wel 2 keer zo veel geworden, vochtige lucht misschien? Nou ja niet getreurd we hebben in ieder geval rijst.
Na het ontbijt opschieten geblazen want onze mede pelgrims staan al in de starthouding. Diana en Rob hebben er onwijs veel zin in en zijn niet te houden. Uit de stad via bospaden komen we bij de eerste koffie tent. Wel verdiend. We kiezen de groene route die weliswaar iets moeilijker en langer is maar niet langs een paar kilometer industrieterrein loopt. Uitdagend langs een slootje, heuveltjes, Romeinse struikelpadjes, het mocht onze medepelgrims niet deren. Na twaalven begint het raar te worden in de buik, die moet worden gevuld. Het hele kippenhok gaat eraan. In ieder geval was de kip zwart gaar gebakken. In heel de buurt geen tok tok meer te horen
Je vraagt je af waar in godsnaam leven deze
mensen die hier wonen van? O.Poriño is ingesloten tussen enerzijds een snelweg, steile rotswanden en de Rio Lauro. Toch een heel grote industrie in graniet en hardsteen dat ze hier in alle soorten en maten kunnen bewerken. Klaar voor de bouw en kunstwerken.
Tijd voor het vervolg naar onze slaap plaatsen. De drie D's. Een douche, dutje en drogen van de was moet immers ook gebeuren.
Savonds pakken we nog een cafeetje. Schelpen gekleurd met alle vlaggen van de wereld hangen aan de muur. We zoeken de onze en die hangt er niet. Rob zou Rob niet zijn om daar niets van te zeggen. Hij wordt onmiddellijk aan het werk gezet zodat onze driekleur ook de muren kan completiseren.
Morgen naar Redondela. Nog 103,5 km.
Op de foto's;
Eerste stappen in Spanje, Tui, welkom in de San Bartelomé de Rebordáns, metselwonders, een kapel op iedere hoek, die het er zininin, route overleg, de Romeinse XIX weg, volg de pijl, werkoverleg. Picasso, de fontein in bewerkte hardsteen ter ere van de eerste Poriñoese Mount Everest bedwinger.

Geschreven door Marie-louise-en-sjaak-op-reis