Uitbundige ME ers tot laat in de avond. Gestoord volk hoor. En een drukte van jewelste in de ontbijtzaal. Maar geen klagen anders mep ik er toch een paar neer.
De wandeling gaat langs de Taag maar buigt af naar het binnenland. Nog steeds door moerasgebied. Dit nog te ontginnen gebied wemelt van de zangvogels. Ik herken de graspieper, koolmees, zwartkopmees, pimpelmees en volgens mij een geelgors.
Spreeuw, merel en dergelijke zijn er ook en ben der maar zat vergeten. Bukken snel, een laagvliegende ooievaar. Het barst ervan.
Zowat heel onderweg volgen we de spoorlijn of links of rechts. In Carregado passeren we een heuse oliecentrale.
Machtige schoorstenen, of wat zijn het, koeltorens sieren de horizon en zijn van ver te zien. Geen vuiltje in de lucht, de centrale is buiten werking, wel regenwolken. Het zou pas om 2 uur gaan regenen maar die wolken kunnen geen klok kijken, gelukkig blijft het bij een paar spatjes.
Regenjas aan en de zon komt door. Worden we toch nog nat in de jas. Uiteindelijk in Azambuja worden we opgehaald door onze hostes. We slapen net buiten het dorp. Ook hier zijn ze gek op stierenvechten. Ze jagen de stieren op door de straten om ze daarna in de arena te killen. Lachen toch....?!
Okee de meest bekende matadore komt hier vandaan Ana Maria. Ik schat zo maar in dat ik beter naast Marie Louise kan liggen vanavond.
Morgen naar Santarem en dat is een heel eindje.
Op de foto's;
"Echte" held, standbeeld van trotse matador, de Taag in de morgen, 4 dikken en 1 "dunne", terugkijk over de pampas, informatiebord, dat is nog verekte steil om in de kerk te komen, die plantjes staan er niet goed bij, huisvestingsprobleem bij de ooievaars, uitzicht vanuit onze kamer.
Tot morgen.
.
Geschreven door Marie-louise-en-sjaak-op-reis