Vroeg er uit want we moeten een heel eindje overbruggen vandaag. Om 7 uur aan de koffie en cake. Met slapertjes in de ogen staan we buiten want zo geweldig geluiddicht waren de slaapkamers niet. Bij controle bleken de wanden van karton te zijn. Een snurker naast ons had daar geen last van.
Een lange tocht gepland en gelukkig deze keer over verharde weg zo dat schiet op. Helaas weinig cafés onderweg maar dat wisten we dus hebben genoeg proviand bij.
We zien een dood gereden vosje onderweg. Een heel mooi beestje. Staan trouwens boven in de voedselketen dus zijn er ook weer honderden andere dieren gered. Dus dat troost ons en gaan verder. Vlinders maken je vrolijk en zijn talrijk aanwezig. De route del Norte is zeker rustiger dan de route del France. We komen wel enkele pelgrims tegen maar niet in die hoeveelheid van vorig jaar. Morgen komen de routes samen in Arzua dat zal wennen zijn.
Barst daar is eindelijk het bordje Sobrado, we snakken naar een stoel en kunnen nog net het menu van de dag scoren. Daarna gaan we op bezoek bij de monniken van de Cisterciënserorde voor een stempel in onze credential. Zo'n monnik herken je aan de zwart witte pij die ze dragen. Een Cisterciënser klooster is mannelijk of vrouwelijk en zij hebben de eed van Benedictus afgelegd; gehoorzaamheid, armoede en nederigheid. De zo genaamde deugden waar ze zich aan moeten houden.
Iets anders als dat tegenwoordig met politiek deugen bedoeld wordt. Dat is meer zelf verrijking.
Op de foto's;
100,937km te gaan, lange laan is een opschieter, beekjes doorkruisen het landschap, vlinder het dambordje, vlinder aurelia, 3 pyamaschildwantsen op een berenklauw, hunebedden of zwerfkeien?, kleine kapel, grote kerk van Sobrado de iglesia de la Asunción met uitbundig bewerkte voorgevel.

Geschreven door Marie-louise-en-sjaak-op-reis