Dag dag Gijon, drukke stad, veel plezier-jachtjes, uitgaanscentrum. We lopen zeker 5 km om de stad uit te komen. De huizen worden vuiler en vuiler van de kolencentrale en de ijzergieterij aan de westrand van de stad. Wij mogen daar net langs lopen en gelukkig, de kolen zijn nog niet op. Een hymalaja aan bergen met kolen op een terrein zo groot als heel BoZ. Mooie rookpluimen sieren de lucht boven het industrieterrein afwisselende bruine en zwarte tinten. Toch volop bewoond gebied rondom dit bedrijfsterrein. Ach ja een paar keer hoesten en tuffen en stof en roet zijn uit je longen.
Even later de bekende wereld, groene bossen, landerijen, weilanden gekleurd met kruidige bloemen en keurige woningen als decor. We lopen in een vallei en rusten in Santa Eulalia del Valle voor een kerkje dat stamt uit het jaar 905. Gadver het brood smaakt ook al zo oud. En daar heb je er weer één, wie is nou weer Santa Eulalia? Niemand? Een van de jongste martelaressen. Zij trok voor het oog van een Romeinse keizer een afgodsbeeld omver, pats in stukken. Snel kwam zij er achter dat de keizer dit niet pikte. En jawel martelen met als resultaat klaar met leven.
Het heerlijke en rustige idyllische landschap maakt weer plaats voor een drukke weg waar we onderdoor gaan. Vervolgens komen we wederom langs een terrein met zware industrie waarbij de ijzergieterij ook een grote oppervlakte beslaat. Arcelor metal heeft er een groot terrein met een rotzooi erop, daarintegen in de vallei grote stukken natuurterrein. Een goedmakertje zeker.
Al gaande komen we op de plaats van bestemming. Best wel weer wennen 25km plus vandaag. Lekker bordje kipfilet met frietjes ging er bij ons makkelijk in. ML is er mee klaar die ligt al te maffen.
Op de foto's;
Haventerrein Gijon, industrie Gijon, bergen met kolen klaar voor gebruik, kleurende wolken erboven!, geen zin in natte voeten, andere wereld die vallei, veel vlinders vandaag, aparte bouw op palen, gedenkteken camino, zicht op Avilés ze maken er af en toe een zootje van.
Morgen naar San Esteban.

Geschreven door Marie-louise-en-sjaak-op-reis