Met uitzicht op de Rio Mino, het stuwmeer bij Portomarin wordt je niet elke dag wakker.
Rumoerig was het wel tot gisteravond 11 uur. De slaap overwon het kabaal.
Vanmorgen om 6.15 stonden we aan de start. Het eerste stuk van de route was stijgend wel een half uur aan een stuk van 400 meter naar 680 meter.
Dat dit een inspanning was is duidelijk, de kou is eraf.
We lopen door glooiend landschap zo ver als je kunt kijken bos, weide, hier en daar een krot, soms een huis, soms een boerderij en barst een koe op de weg. Nee het is een hond. Nee een koe, toch een hond. Laat maar zeggen een koehond, een hond zo groot als een koe. Een veel voorkomend probleem in deze streek zijn de loslopende honden. Deze zijn vaak verwilderd en proberen op alle manieren, soms agressief, aan eten te komen.
De weides zijn mals en groen met veel bloeiende kruiden erin, blauwe, rode, gele bloemen en witte, hele mooie witte .....kanonnen.... het zijn keien, witte keien, daar hebben ze er hier in ieder geval genoeg van.
De bossen zijn uitgestrekt en je ziet hier veel bossen van een speciaal soort boom. Vraag van de dag hoe heet dit soort bomen. Komen vooral voor in Galicië zijn kaarsrecht, grijsachtig blad en verliezen tijdens de groei vellen met bast.
Droog is het gebleven tot een uur of 12. Snel de regenjas aan, vochtig is oké maar regen vraagt om drastische maatregelen. Nou nou is dat alles het blijft bij buitjes.
Het geeft wel extra spirit want we zijn om goed 1 uur bij onze logeerplek. Eigen kamer, eigen wc en douche.
Nu even nagenieten van een dagje badderen in de natuur met hier en daar een dorpje. Bijvoorbeeld Rente 15 inwoners, Mercado 25 inwoners, Fuente 37 inwoners, Morgade 5 inwoners, Castromar 30 inwoners. Dat er een weg naar toe loopt is al een wonder.
Het wonder dat Galicië heet. Oh ja en hier zijn best huizen te koop voor degene die dit apricieert vooral opknappertjes.
Morgen naar Boente (30 inwoners) en wij.
Op de foto's;
Nog 4, uitzicht over het stuwmeer en kunst, ochtendgloren, zonsopkomst, de nevel hangt in het dal, en druk op de weg joh, mals gras voor grote boerderij, wie wil daar nu niet wonen met zo'n balkon, opkomende bui, een zee van ruimte, het bos met ..... bomen.
.

Geschreven door Marie-louise-en-sjaak-op-reis