Droom ik nou, hoorde ik vannacht de regen op het dak kletteren. En jawel de straat was nattig en heel de boel is opgefrist. Temperatuur 20°C om kwart na zes. Over de brug van Hospital de Orbigo het dorp uit richting van Astorga.
Een waterig zonnetje komt op en veranderd later in een gloeilamp. Onderweg, we lopen weer dicht bij de N120, zijn we verbaasd over de vele wanden van rode klei waarin talrijke vogels en knaagdieren huizen.
We voelen ons vrij, blij, ontspannen en soms gespannen. Ook moeten we onszelf soms inspannen want het wordt een Zuid-Limburgse omgeving, heuvelachtig dus.
Plots gitaarmuziek. Een plaatselijke muzikant zingt voor ons; ooh pelerino ooh pelerina, een vrolijk liedje waarbij we het niet kunnen laten een paar danspasjes te doen.
Astorga komt in beeld en vanaf de heuveltop kunnen we de kathedraal haast aanraken. Dat valt vies tegen tis nog 5 km naar het centrum. Na de koffie zien we de kathedraal en kasteel ooit gebouwd om als bisschoppelijk paleis te dienen en nu in gebruik als Museo de los Caminos. Heb je het in de gaten "bisschoppelijk" paleis, de patsers.
De Catedral de Santa Maria met de prachtige poorten, dat is een paar dagen werk geweest moet je maar geloven.
Heel erg onder de indruk vertrekken we uit de haast middeleeuwse stad. Een rondleiding door de opgravingen slaan we over.
De pauze heeft ons goed gedaan, tijd om te bedanken in een klein kerkje net buiten de stad. Ecce homo ecce deus staat er boven het altaar?! Wie durft? Vraag van de dag.
We steken een kaarsje aan voor onze dierbare vrienden en schrijven in het gastenboek: we denken niet aan pijn of maleur, we denken aan jullie.
Op de foto's;
De brug van Hospital de Orbigo, waterig zonnetje, wanden van rode klei, deurdonderen, zicht op Astorga, bisschoppelijk paleis, drie pelgrims, kathedraal, poort van kathedraal, lichtpuntjes.
Morgen naar El Acebo, we komen langs "cruz de ferro" daar gaan we onze missie volbrengen. Dus morgen een emotionele dag.

Geschreven door Marie-louise-en-sjaak-op-reis