Groningen weeft – Krui-tocht Het Hogeland
De Krui-tocht met het thema ‘Groningen weeft’ doet haar tweede gemeente aan: Het Hogeland. We starten op de zelfoogsttuin Klein Alma in Bedum. Tuinder Aukje vertelt met bezieling over haar gemeenschapslandbouw (CSA: Community Supported Agriculture) . Deelnemers kopen een oogstaandeel en worden zo letterlijk mede-dragers van de tuin. Boer en burger dragen samen de lasten en delen de lusten. Een plek van herstel, ook voor Aukje zelf, na een moeilijke periode van aardbevingsschade. Aukje vertelt: https://youtu.be/Sbl9ROLlQQk

In de schuur, die ook dienstdoet als lesruimte, weven we verhalen. Nellian deelt hoe ze haar uitvaartonderneming overdroeg aan de toekomst, zonder het te verkopen. Han-Paul vertelt over zijn werk met deelmobiliteit — beiden voorbeelden van vernieuwende kracht van onderop. We eindigen symbolisch: een briefje van honderd wordt begraven, mét bloemzaad. Een terugbetaling aan de Aarde, met rente in kleur.

In De Holm in Den Andel bruisen de verhalen van gemeenschapskracht. Sandra en Marja vertellen ons over wat ooit een school was en nu een levendig dorpshart is. Ze hebben H’Andel (onze winkel), de Thuiskamer, de Thuiskeuken, de Maakplaats, verhuren ruimtes en organiseren ook Dorps Ondersteunende activiteiten. Een succes nummer in de het dorp. De nieuwe Maakplaats, zelf gebouwd voor €30.000, vertegenwoordigt een waarde van drie keer zoveel — maar is onbetaalbaar geworden: “nooit meer te koop.” Het is de kracht van geld omzetten in waarde, en dan weer naar nul brengen, zodat het voor iedereen blijft. Henry’s betrokkenheid bij het Bronplan, waarin waarden en de binnenkant (de ziel) centraal staan, leeft hier voort. Roelynke overhandigt hem een gastenboek — met de opdracht om verhalen voor de Aarde aan elkaar te blijven weven.

In Warffum worden we warm ontvangen in het Groen Gasthuis, waar Rommy en Marianne vertellen (https://youtu.be/9w_8oEBOqFA ) over hun zorgvisie: het emotionele brein centraal, omringd door tuin, muziek en menselijke nabijheid. De verbouwing werd mogelijk gemaakt door een brede gemeenschap, een prachtig voorbeeld van zorg als gedeelde verantwoordelijkheid.

Even verderop, in de Kunstkerk Hogeland, vertellen Gerrie en Jan Dirk hoe zij kunst en ambacht verweven met basisonderwijs. We ontzorgen de basisscholen en werken met specialisten. Onze docenten zijn ervaren vakmensen die goed zijn in het begeleiden van het creatieve proces. Zij werken graag voor en met basisschoolkinderen.
“We verwachten weinig van de overheid,” zegt Jan Dirk, “dus we doen het zelf.” En met succes. Ook hier begraven we een briefje van honderd — als daad van dankbaarheid en hoop.

De tocht eindigt bij Tocemaheerd in Uithuizen, een monumentale boerderij met een verhaal over rijke landbouwgeschiedenis én de immense uitdaging van restauratie na aardbevingsschade. Harry Hoek vertelt over de droom om deze plek nieuw leven te geven, als geschenk aan de gemeenschap.

Geschreven door Henry.kruier