Een Bezoek aan Agnès Sourisseau: Een Oase van Groen onder de Rook van Parijs

Deze dinsdag brengt ons eerst naar een Vrije School, waar kinderen hun dromen voorde Aarde overhandigden. Daarna op naar Claye-Souilly, een plaatsje net buiten Parijs, waar we op bezoek gaan bij Agnès Sourisseau. Agnès is een bijzondere vrouw die twintig jaar geleden een groot terrein van 35 hectare in beslag nam, eigendom van de Franse spoorwegen SNCF. Waar het stuk land ooit dor en verlaten was, heeft Agnès het omgetoverd tot een bloeiende, levendige plek. Haar inzet voor agro-ecologie en agroforestry heeft haar een leidende rol gegeven in deze vakgebieden.

Agnès' werk heeft niet alleen het landschap veranderd, maar ook een belangrijke bijdrage geleverd aan de biodiversiteit in de regio. De komende tijd zal er een discussie plaatsvinden over het eigendom van deze 35 hectare. Ik wil haar graag helpen om te kijken hoe we dit het beste kunnen aanpakken.

Agnès is de oprichter van Agrof’île (https://www.agrofile.fr/ ), een vereniging die zich inzet voor de integratie van bomen in landbouwproductiesystemen in de regio Île-de-France. Agrof’île ziet bomen, in combinatie met bodembedekking, als een waardevolle hulpbron en een instrument voor het revitaliseren van omgevingen. De agro-ecologische veranderingen die zij nastreeft, richten zich op langdurige bodemvruchtbaarheid, het inkomen van boeren, productiediversificatie, en het aanpakken van klimaatverandering, biodiversiteitsverlies en waterbeheer. Deze transformaties dragen bij aan een duurzame, gezonde voedselproductie die voor iedereen toegankelijk is. Agnès benadrukt dat de landbouwtransitie alleen kan slagen met technische opleiding, onderzoek, publieke bewustwording en vooral door het creëren van netwerken onder de belanghebbenden.

De plek waar Agnès werkt, heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot 150 na Christus, toen er een dorp op het terrein stond. Agnès maakt gebruik van innovatieve technieken om het land te vergroenen, waarbij ze mulchen gebruikt in plaats van plastic. Sinds haar start in 2003 heeft ze talloze methodes ontwikkeld. In 2007, toen de spoorlijn voltooid was, kreeg ze de kans om het terrein voor één euro te kopen, maar om voor haar destijds logische redenen sloeg ze dit aanbod af. Nu kijkt ze terug en denkt ze dat ze het aanbod misschien wel had moeten aannemen, wellicht met de hulp van Terre de Liens.

Ze heeft een handboek geschreven om bomen en zaailingen te herkennen, en benadrukt dat het beter is bomen ter plekke te zaaien in plaats van te verplanten. Haar terrein is ook rijk aan konijnen, wat leidt tot de groei van planten die zij niet graag eten. Agnes heeft geen huurcontract; ze heeft al die jaren haar plek weten te behouden door slimheid en door erop te wijzen dat de oude spoorbielzen het terrein vervuilden, wat het onmogelijk maakte om er zomaar een park van te maken. Hoewel ze juridisch gezien niet de eigenaar van de grond is, heeft ze een status door middel van onderzoekscontracten.

Tijdens ons gesprek was er een moment van hilariteit toen haar paard zijn kans greep en het mandje uit de kruiwagen opat. Na een inspirerende rondleiding door haar terrein vertrokken we richting Parijs voor een bezoek aan een AMAP, een lokale boerenmarkt die een ander voorbeeld is van duurzame landbouwpraktijken in de stad.

Agnès' toewijding en innovaties zijn niet alleen een inspiratiebron, maar ook een belangrijke bijdrage aan een groenere toekomst.

Geschreven door Henry.kruier