15 km bewolkt 10°C

We besluiten vandaag 15 km te lopen. Frieda voelt zich wat beter, maar wil geen 32 km lopen. Ik vind het prima. Dan kan ik dit blog een beetje bijwerken.
Gisteravond hebben we een Hostal gereserveerd in Pueblo de Sanabresia, omdat de herberg gesloten is.
We nemen afscheid van Claus en Peter. Zij gaan 31 km lopen. We zullen ze niet meer zien.
Als we buiten komen liggen er ijskristallen op het gras en de bloemen. Zal het vannacht gevroren hebben? De zon schijnt volop, maar het is wel ijzig koud.
We lopen voornamelijk door bossen en langs lage struiken. We hebben wel trek in een kop koffie. We komen in een schattig dorpje en zowaar: de bar is open. En dat op 1 mei! De bar is klein, maar heel gezellig ingericht.
We komen door verschillende dorpjes. Allemaal zo goed als verlaten. Veel huizen zijn half ingestort.
De bermen zijn begroeid met brem en lavendel. Een lust voor het oog.
De weg gaat verder over wat sompige paden. We moeten regelmatig in de berm lopen om geen natte voeten te halen. Dan komen we bij een enorme plas op het pad. Werklui zijn bezig het water weg te laten stromen, maar dat is helaas nog niet gebeurd. Ze maken een soort pad van brokken aarde door de plas en helpen ons eroverheen. Zij hebben lieslaarzen aan! We bedanken ze vriendelijk en vervolgen onze weg. Gelukkig komen we niet meer zùlke grote plassen tegen.
Dan zien we in de verte Pueble de Sanabria liggen. Wat een plaatje! Het dorp is op een stuk bergketen gebouwd met helemaal aan het eind een burcht. Het is een historisch centrum. Er zijn ook veel mensen op de been.
Ons hostel ligt aan het begin van stadje. Een prima kamer: 2 aparte bedden, een bad èn verwarming! Heerlijk.
Eerst maar even kijken of we wat kunnen eten. Daarvoor moeten we naar het centrum lopen. Bij het eerste restaurant vragen we of we kunnen eten. Dat kan over een half uur. We besluiten eerst dan wat te drinken en nemen plaats aan de bar. 'comer?' Dat is echt spaans: van de één moet je een half uur wachten en de ander bedient je meteen. We eten goddelijk. Terug in het hostel gaat eerst Frieda een uur met de was in bad liggen en daarna ik. Frieda komt me een wijntje in bad brengen. Ik voel me net Cleopatra!

Geschreven door Rinawandelt