Na het zelfgemaakte ontbijt in de herberg gaan we op stap. Het wordt een lange dag. We willen naar Palenca, 25 km verderop.
Ik geniet nog even van de stad Santander. We lopen over een prachtige boulevard in het midden van de weg met aan beide kanten bomen. Het doet mij denken aan de Ramblas in Barcelona.
Al snel zien we Mirjam en Felix in een koffiebar zitten. Nou, dan nemen wij er ook nog maar één.
We lopen langzamerhand Santander uit, komen langs de universiteit, industrieterreinen en langs de spoorbaan.
Het is niet echt mooi; veel asfalt en veel trein. Felix en Mirjam komen we tegen bij de herberg waar ze zullen overnachten. Vrijdag vliegen ze naar huis vanaf Bilbao. We nemen afscheid van ze.
Wij gaan verder. Als we al een tijdje langs een rivier lopen, vragen 2 vissers of we de camino lopen. Nou, dan zijn we wel verkeerd gelopen! Ze sturen ons weer terug en hebben een verhaal over de trein, wat ik niet zo goed snap. Als we teruggelopen zijn en ik de spoorbrug zie, snap ik het! Ik heb gelezen, dat veel mensen over de spoorbrug lopen, omdat dat een uur korter is. Je moet wel oppassen, want elk half uur rijdt de trein en er komen soms extra goederentreinen langs. Er blijkt wel een smal paadje langs het spoor te lopen. We spreken af dat we snel lopen en als er een trein langskomt, we ons aan de leuning vasthouden. Als we halverwege de brug zijn, horen we geluid van de rails; er komt een trein aan! Gelukkig rijdt hij op het andere spoor. Het valt reuze mee.
Even later komt er nog één van de andere kant. En ook dat gaat prima.
Zo, nu zijn we over een uurtje wel bij de herberg (dachten we). Dat valt nog vies tegen. We pauzeren nog 2x, omdat we toch wel erg moe zijn. Om 7 uur zijn we eindelijk bij de herberg in Palenca. Helaas: vol! De oude vrouw spreekt alleen spaans en maakt ons duidelijk dat ze wel voor ons wil bellen. De telefoon van Frieda en mij zijn leeg en met die van Ulrike lukt het niet. Als ik een lader aansluit, zie ik de oude vrouw een telefoon pakken en met iemand spreken (!)
Ze maakt ons duidelijk dat er een km verderop een bar is. Daar kunnen we een sleutel halen voor de kamers.
En inderdaad : bij de bar weten ze van onze komst en voor €6 hebben we een bed!
Inmiddels zijn we 12 uur onderweg geweest en hebben we 34 km gelopen.
Ulrike en ik gaan onder de douche, die helaas koud is, maar wel lekker opfrist.
Ik ga nog even naar de bar om koffie en een sandwich te nemen. Daar heb ik gezellig met Johan, een belg, gekletst over het wandelen. En nu lekker slapen!

Geschreven door Rinawandelt