Overpeinzingen:
• er zijn (te) veel Japanners in Tokio
• knikken tot je nekkramp krijgt
• toilet is een beleving; toiletbril in te
stellen op temperatuur, douche of
straal tegen je billen
• afstand houden als je wacht voor
het zebrapad
• elkaar niet aankijken en zeker niet in
het rookhok
• geen werkeloosheid. Man staat 24
uur per dag op de brug om te kijken
of er geen 2 schepen tegelijkertijd
varen. Er is een maand geleden een
ongeluk gebeurd.
• wegwerkzaamheden. Er zijn wel 15
man bezig om het verkeer te
regelen. Veiligheid gaat voor alles.
• met 2 handen een papier/bord van
je aanpakken
• lachen en buigen/knikken
• altijd behulpzaam
• geen werkeloosheid. Bij de metro
staan 3 mensen om te zorgen dat
mensen achter de gele lijn blijven
staan. Natuurlijk alleen als er geen
poortjes zijn.
• veiligheid. Overal staan
hoedjes/linten om niet te struikelen
of je hoofd te stoten
• controle. Check, check,
dubbelcheck. Kaartje inleveren na de
busreis. Lijsten afvinken.
• Engels onverstaanbaar. Maar met
handen en voeten lukt alles.
• bij betaling geld in het bakje leggen.
En echt niet op de toonbank
• kleding is superschoon
• sommige vrouwen hebben
kinderkleding aan......en vlechtjes
• haar wordt in allerlei wonderlijke
kleuren geverfd
• openbare toiletten overal en schoon
• niet roken. Speciale rookhokken.
Maar in het restaurant mag je roken
terwijl de andere gasten eten.
• eten in het restaurant doen de
mannen samen met veel bier. Er zijn
bijna geen vrouwen in het
restaurant.
• metro is druk, maar gestroomlijnd

En dan nu onze ervaringen vandaag.
We gaan met de bus naar Kawaguchiko. Eerst natuurlijk 2 metrolijnen en rond 11 uur zijn we op Shinyuko. Ruim op tijd voor de bus. Eerst nog even roken. Ik vraag het aan de informatiebalie. Dat is wel 5 minuten lopen.... Roltrap af, nog een roltrap links en links. Als ik op de roltrap sta komt de jongen van de balie me het nogmaals uitleggen. En.....ik vind de rookruimte. Mooi en groot. Eindelijk eens niet zo'n hok!
In de wachtruimte van de bus is het enorm druk. De bus vertrekt op tijd. We rijden nog zeker een uur door verstedelijkt gebied. Waarschijnlijk op de derde verdieping , want onder ons zie ik de winkelstraat....
En dan beginnen de bergen, meren..... Ik slaap, maar Frank verklapt dat ik prachtige meren en watervallen heb gemist (!)
Half twee komen we aan in Kawaguchiko. Het hotel ligt aan de overkant. We moeten onze schoenen achterlaten en slippers aantrekken. De vrouw van het hotel draagt onze koffers omhoog. Ze weegt zelf hooguit 60 kilo!
We hebben een traditionele kamer: lage tafel, kussens en bed op de grond. We drinken koffie en bier ipv thee. Het gaat om het idee! De kamer biedt uitzicht op de Mount Fuji. Deze is wat grijs uitgevreten door de zon. Misschien hebben we morgen een beter zicht. Ik zet in elk geval mijn wekker voor de zonsopkomst.
Laten we een wandelingetje maken. We hebben een beetje trek en eten bij een stalletje een heerlijke loempia. Nu zien we ook eindelijk die prachtige Japanse bomen! Tussen de huizen is het rustig. Niet alle huizen grenzen aan een straat. Heel apart.
Om de hoek van de straat hebben we een restaurant gezien. Daar gaan we vanavond eten. Heerlijk!
Op de kamer drinken we nog koffie met cake. Gekocht in de supermarkt.
Als we 's avonds nog een sigaretje roken voor de deur komt een man ons andere slippers brengen (voor buiten). Ook voor het toilet staan slippers. Dan moet je je 'inhuis' slippers uittrekken en de bad slippers aan. En als je dan ècht naar buiten gaat, trek je je eigen schoenen aan.... Nou, ik ga nog even in bad en dan slapen(op de grond)

Geschreven door Rinawandelt