18 km - 24°

Als we opstaan zijn Christina en Joya al weg. We ontbijten op ons gemak, bedanken Nacho en nemen afscheid van zijn hond Frida(!).
We willen morgen met de bus naar Salamanca. Het is dan handig om naar Bejar te gaan. We besluiten met een grote bocht naar Bejar te lopen om van onze laatste wandeldag ook een èchte wandeldag te maken.
Dat bleek later een goede keus.
De eerste 10 km volgen we nog de via de la Plata.
Het pad loopt eerst door het bos. We zien een bord: café 300m. Er staat een schoolbus in het bos. Is dat het café?
Het bos gaat over in open vlaktes, waardoor we goed zicht op de heuvels hebben. Overal liggen grote rotsblokken. Er komen natuurlijk weer regelmatig fietsers langs. Het is tenslotte zondag.
We verlaten de via de la Plata om naar Bejar te gaan. Een hek en een bord wat ik niet vertrouw. Het betekent 'jachtgrond. Verder niets over verboden terrein. We wagen het erop. We komen een man met auto en hond tegen. De man is vriendelijk en zegt dat de hond geen kwaad doet. Geen woord over het feit dat wij daar lopen.
Wat is het hier mooi! Bloemen, vlinders en veel bomen. Het gekwetter van vogels. We lopen over een rivier, waar het water zich tussen en over de rotsen perst. Een klein paadje brengt ons steeds hoger. Onder ons horen we de rivier stromen. We lopen langs een kloof. Aan de overkant van de rivier enorme rotsblokken. De rivier horen we nog, maar kunnen we niet meer zien.
Dan gaan we onder de snelweg door. Een brug verbindt de beide oevers van de kloof. De pijlers zijn gigantisch!
Plotseling zijn we ons prachtige bos uit en zien we een vervallen fabriek. Het begin van de bewoonde wereld.
We realiseren ons dat dit de laatste wandeldag door de natuur is. Nu begint eigenlijk de terugreis. Wat hebben we genoten! Elke dag werd het landschap mooier en groener. Telkens dacht ik de mooiste dag gehad te hebben en telkens was de volgende dag weer mooier ...
In de verte zien we Bejar liggen. Dat wordt klimmen! Wat ligt dat hoog!
Langs de autoweg stijgen we gestaag. Eerst langs een oude vestingmuur en dan langs de eerste flats. Daarna moeten we linksaf het stadje in. Wat een trappen en stijgende straatjes! Ik kijk achterom en zie, dat we hoger dan de snelweg staan. Net stonden we nog aan de voet van de peilers!
Op zoek naar het hostel mogen we nog een paar straatjes 'beklimmen' en dan zijn we er.
Er is geen receptie; alles gaat digitaal. Ik zal jullie onze ergernis besparen. Een half uur later zijn we op de kamer....
Douchen, wassen en..... een Tinto de Verano.
We gaan op zoek naar een bank en het busstation, zodat we morgen niet voor verrassingen komen te staan.
Inmiddels is het half 8. Tijd om te gaan eten. De keuken gaat pas om 8 uur open. We bestellen alvast Tinto de Verano. Een Spaanse vrouw komt naar ons toe en zorgt dat de ober ons tapas geeft. Het is heerlijk: aardappels, vlees en een soort goulash.
Inmiddels is het 8 uur. We kijken op de kaart en besluiten de stoofpot van de dag te nemen. Het ziet er niet heel aantrekkelijk uit.... Ik probeer het vlees aan mijn vork te prikken. Dat gaat wat moeizaam. Het is glibberig en glad. Ik neem een hap....het is ook nog taai. En jelly. Frieda wordt er ook niet erg blij van. We eten het brood met de saus op, want die is heel smakelijk. Het vlees laten we staan.
Maar wat hebben we nu gegeten? Google brengt uitkomst: pens!
Nog even een wandelingetje door Bejar. Op het plein bewonderen we de ooievaars, die hun nest op de kerk hebben en er rondvliegen. Nog even een café con leche met Madeleine op het terras en dan ....slapen.

Geschreven door Rinawandelt