In de albergue kregen we een redelijk ontbijt voor €3.
Een teen van Christiaan is opgezet vannacht. Hij gaat naar een kliniek in Noja. Wij lopen ondertussen verder en hij laat Felix weten hoe het verder gaat.
Aan het eind van de prachtige baai drinken we koffie. Voorlopig onze laatate blik op zee, want we gaan het binnenland in.
Al snel lopen we buiten Noja. Het stadje gaat over in uitgestrekte weidevelden. We lopen veel over asfalt, maar het uitzicht is grandioos. Zoveel kleuren groen!
Felix krijgt bericht dat het goed gaat met Christiaan. Hij komt eraan.
De weg naar de herberg is wat lastig te vinden, omdat er 2 stadjes met dezelfde naam zijn. Maar uiteindelijk vinden we hem toch. Het laatste stuk is weer een pittige klim. We worden ontvangen met water en koekjes. Heerlijk!
We hebben nog niets gegeten. Volgens Felix zat er (5 jaar gekeden) een prachtig restaurant tegenover de herberg met uitzicht over het dal. Als we ernaar vragen , blijkt het restaurant 1 km terug te zijn! Daar komen we net vandaan....
Toch maar weer aan de wandel. Het zijn vast spaanse kilometers, want het duurt best even voor we er weer zijn. Maar wat smaakt een boccadillo met wijn dan goed, zeg!
Weer naar boven naar de herberg: douchen, wassen en in het zonnetje liggen.
En natuurlijk komen we Christiaan weer tegen! Zijn voeten zijn goed verzorgd en zitten aardig in het verband. Hij heeft geen pijn meer en antibiotica gekregen. Die gaat Santiago nog wel halen!
Om 7 uur wordt de klok geluid. Tijd om te luisteren naar het verhaal van pater Ernesto. Hij is 19 jaar geleden met de herberg begonnen. Toen kwamen er 200 pelgrims per jaar en nu al 11.000 per jaar! Ernesto is 80 jaar en houdt elke avond een praatje voor de pelgrims. Daarna gaan we eten. Er is voor ons gekookt. Knoflooksoep, stoofpot van aardappelen met vlees en fruit toe. Morgenochtend is het ontbijt van 7 tot 8.
We mogen zelf bepalen hoeveel we hiervoor betalen, want ook dit is een donativo......

Geschreven door Rinawandelt