17 km/32°/☀️

Ontbeten met koffie, apfelstrüdel en pancetta nata. Het smaakt weer prima. Solveig wil nog even met Karina kletsen, die vandaag in de hostel blijft. Ik ga aan de wandel. Al snel belandt ik in Viana de Castello. Wat een schattig plaatsje! Het is overvol op de terrassen met Portugezen. Het is zondag. Dus genieten ze van hun vrije dag. In de straatjes is het stil. Ik dwaal door de straatjes en geniet op een terras van koffie met pancetta nata. Leuk om rond te kijken.
O, jee! Mijn onderbroeken en een topje hangen nog aan de waslijn! Nou, ik koop wel nieuw. Ik ga niet dat hele stuk terug lopen. Ai, het is zondag.... Dan maar zonder. Ik kan Karina even appen. Misschien komt het dan ooit nog eens bij me. Ze geeft het mee aan een Duitse jongen, die lange afstanden loopt. Ben benieuwd....
Dan ga ik op pad voor het èchte wandelen. Ik besluit de originele kustroute te nemen. Deze loopt meer in het binnenland. Het is wel warm, maar hij loopt langs het bos en er lijken meer rustpunten te zijn. Dat valt wat tegen.... Geen schaduw, door straten van de voorstad en geen cafeetjes.
Als ik eindelijk de stad uit ben wordt het beter. Ik loop tussen prachtige oude muurtjes door met rechts zicht op de begroeide heuvels en links zicht op de zee. De bestrating van klinkertjes maakt het lopen wat ongemakkelijk, maar ik geniet.
In de verte zie ik een stad. Zou dat Carreço zijn? Er komt wat meer bebouwing. Ik steek een spoorlijn over en daar is een terras! Helaas zit er één man een biertje te drinken om mij te vertellen dat het gesloten is. Maar...500 m verderop is het wel open. Het blijkt een herberg te zijn. Ze hebben plek en geven me een bed op de grond. Boven in een stapelbed vind Hugo (de eigenaar) niet verstandig. Ik vind het oké (!)
Er is een bak met water, die vroeger gebruikt werd voor irrigatie van het land. Ik neem een duik. Zó lekker! Er gaat kraanwater doorheen. Dus heerlijk verfrissend. In de keuken haal ik een prima fles wijn, die ik deel met een Zwitser en Duitser. En wie komt erbij zitten? Solveig! Zij heeft langs de kust gelopen. We drinken en kletsen samen met een Duits stel. We bestellen in de herberg diner. Dat wordt door het plaatselijke restaurant gebracht. Het is een enorme maaltijd. Ik kan maar de helft op. De anderen trouwens niet veel meer.
Nog een kopje espresso toe en dan met zicht op de zonsondergang schrijven aan mijn blog. Eindelijk ben ik bij.
En nu lekker slapen.

Geschreven door Rinawandelt