20 km - 27°

Voordat we weggaan krijgen we van Antonio, de hopitalier, een kop thee met Maria biscuitjes. Zó lief.
We gaan eerst boodschappen doen en eten op het pleintje naast de supermarkt ons ontbijt.
We wandelen het stadje uit. Na wat stijging komen we bij een steile afdaling. We hebben een prachtig zicht op Los Santos de Maimona. Langs wijngaarden lopen we het stadje in. We zoeken een bar en drinken op het terras een kop koffie. We lopen weer langs wijngaarden en olijfbomen, maar het verveelt nooit. Het wordt warmer en in de schaduw van een olijfboom lunchen we.
We lopen een stuk op met een vader en zijn zoon, die regelmatig camino's lopen. Na een laatste stijging komen we in Villafranca los Barros aan. We lopen naar de herberg, maar die is vol. We doorkruisen het stadje een aantal keer op zoek naar een slaapplaats. 2 herbergen bestaan niet meer.
En daar is plotseling Ingeborg! We vertellen haar dat de herbergen vol zijn, maar voordat we samen op zoek kunnen gaan naar een alternatief, is ze alweer verdwenen. Mafketel!
We besluiten nu eerst maar wat te gaan drinken. In de bar vragen we naar een hostel. Een aardige bezoeker gaat voor ons bellen. Het hostel is ook vol. Dan belt hij hotel Diana. Daar kan hij reserveren. Pffff...
Het is maar 5 minuten lopen. Op de hotelkamer besluiten we ons principe te laten varen en voor morgen te reserveren. Iedereen doet dit tenslotte op deze Camino.
Wat een uitdaging! Alles zit vol en we zoeken ons een ongeluk op internet. Dan vindt Frieda een hostel op 20 km lopen. Via de site probeer ik te boeken, maar dat is hopeloos; je moet zelfs je paspoort inscannen. Ik zie toevallig het telefoonnummer van het hostel. Dan maar bellen: nee, ze spreekt geen Engels. Er wordt iemand anders bij gehaald, die gebrekkig Engels spreekt. Ik moet mijn paspoort nummer doorgeven, wat een hele uitdaging is. Dan wil ze ook nog de creditcard gegevens. Gelukkig heb ik die meegenomen. Een kwartier later hang ik op, maar....het is gelukt.
Tijd voor avondeten. We lopen naar het centrum en besluiten eerst een vino de verano te nemen. We schuiven aan bij een Belg en Italiaanse. Daar komt Christof aan. Hij komt erbij zitten. We hebben veel plezier.
Inmiddels is het bijna 10 uur. Zij moeten naar de herberg en wij nog eten. We beginnen al echte Spanjaarden te worden!
In ons hotel hebben ze een menu de dia voor €11. Dat gaan we doen. Frieda krijgt gefrituurde inktvis (onze fout of van de bediening?). Frieda vindt het geen probleem; krijgt ze lekker veel proteïnen binnen. Is goed voor het wandelen! Het toetje is daarentegen geweldig: een soort roomyoghurt met slagroom en aardbeien. Ik krijg een flan.

Geschreven door Rinawandelt