Vandaag worden we rondgeleid door onze reislijder (!) Jeroen.
We hebben de wekker op 7 uur gezet, want Jeroen wil vroeg op pad, omdat het om 5 uur al donker wordt.
Als eerste brengt hij ons naar de tuinen van het keizerlijk paleis. We lopen door een prachtige poort en moeten bij een beveiliger onze tassen laten nakijken. We mogen doorlopen. De weg klimt omhoog langs enorme stenen muren. Het is er prachtig groen. De fundamenten van de verdedigingstorens staan er nog, maar de torens waren van hout.... Het moeten enorme bouwwerken zijn geweest.
We lopen door een andere poort naar de Budokan, bekend van een game, die Jeroen vroeger speelde. Helaas is er een soort conferentie voor de politie. Hij mag dus niet binnen kijken.
We stappen weer op de metro en gaan naar de wijk Asakusa, waar een leuke winkelstraat is. Er zijn veel eettentjes, snoepwinkels en dames in kimono. Ook de mannen hebben een traditioneel pak aan. Ze laten zich fotograferen en poseren voor de fotograaf. Er is ook een kattencafé. Voor 250 yen kan je dan 10 minuten een kat knuffelen. Er bestaan ook hondencafé's. Veel mensen mogen geen huisdieren in hun appartement hebben. Vandaar deze café's.
Dan komen we bij de Senso-Ji tempel. Een mooi gebouw met veel bijgebouwen. Nu snappen we ook waarom er zoveel mensen traditioneel gekleed zijn. Ze staan voor het heiligdom, gooien geld in een grote bak ( maakt het geluid van een gokkast), klappen 2x in hun handen en bidden even voor het altaar (of doen ze een wens?) Gisteren zagen we dit ook bij een heiligdom.... Voor de tempel smeult een vuur in een grote pot. De rook die ervan afkomt, probeert men over zich heen te verspreiden. Heb het geprobeerd, maar rook liever een sigaret.
Door een straatje met kraampjes met lekkernijen, waar iedereen gretig gebruik van maakt, lopen we terug naar de metro.
We gaan naar de Yaneko begraafplaats. Erg groot met veel graven. Sommigen versiert met tempeltjes van steen en veel met houten planken met teksten daarop.
Jeroen wil nog even naar een station om hogesnelheidstreinen te bekijken.
Frank en ik gaan met de metro terug naar huis.
Een uitdaging! Tot nu toe heeft Jeroen ons begelijd, maar nu moeten we het zelf doen. Met internet moet dat toch mogelijk zijn?
Oké. Het lukt ons om op metrostation Uno te komen. Maar wat staan hier veel borden! Mijn metrokaartje werkt ook niet, waardoor ik voor ieder poortje een medewerker moet vragen me erdoor te laten. Ik zoek het hotel op maps. Helaas. Er zijn wel 20 hotels met die naam ... allemaal vernoemd naar een andere wijk. In welke wijk zaten we? Gelukkig hebben we wat papieren bij ons, waar het op staat. Als we de metro uitstappen stopt mijn mobiel ermee. We herkennen de omgeving wel, maar welke van de 4 straten moeten we hebben? Gelukkig heeft Frank zijn mobiel bij zich. We staan op 300 m afstand van het hotel. Als we thuiskomen is Jeroen al lang thuis!
Naast het hotel is een Indiaas eethuis. We eten er heerlijk.
Jeroen bestelt nog even ontbijt in het hotel (een echte lijder) en gaat dan nog met de metro naar een sjieke wijk. Wij doen het wat rustiger aan: koffie op de kamer.

Geschreven door Rinawandelt