22 km. Half bewolkt 16°C

Marit en Nadine hebben een grandioos ontbijt voor ons verzorgd. Eitje, koffie, thee, croissantje, jam, melk, sap en zelfs boter. Het voelde alsof we aan een hotel-ontbijt zaten. We werden bediend! Vooral Nadine vond het heel fijn het iedereen naar de zin te maken. Wàt een energie heeft ze!
Na het ontbijt hebben we onze rugzakken ingepakt. Pfff...ze zijn aanzienlijk zwaarder met alle proviand.
We lopen de stad uit over een geitenpaadje, wat later een brede zandweg wordt.
Na een uurtje komen we aan in Roales del Pan. Hier moet een bar zijn. Kunnen we een koffie drinken. Helaas: gesloten. We drinken op een bankje dan maar onze eigen koffie. Daar komen de Koreanen aan; ook op zoek naar de bar. Een vrouw vertelt ons dat we pas in Montamarta een bar zullen vinden. Dat is onze eindbestemming!
De zandweg gaat verder langs velden met zonnecollectoren en bouwland met wederom bloeiende bermen en langs een spoorlijn, waar op de hele wandeling maar 1 TGV over rijdt.
Het is vandaag half bewolkt. De luchten zijn geweldig en als de zon op de velden schijnt, ziet het er prachtig uit. De gele velden met koolzaad steken mooi af tegen de bewerkte velden, die roodbruin van kleur zijn.
Als ik bij het dorp kom, zie ik veel ooievaars. Drie ooievaars boven me, die zich mee laten voeren door de wind. Een machtig gezicht. Er zijn veel nesten op de electriciteitsmasten gebouwd. Bij aankomst op het nest wordt er uitgebreid door het echtpaar geklepperd. Ik kan er uren naar kijken. Bij de herberg gisteren was een nest op de kerktoren gebouwd. Als een ooievaar overvliegt hoor je het klapperen van zijn vleugels. Ze zijn ook best groot.
De herberg is aan de rand van het dorp en de route staat goed aangegeven. Onder het viaduct stroomt water. Het ziet er glibberig uit. Ik loop voorzichtig, maar glij toch bijna onderuit.... Het ging gelukkig goed. Frieda is al in de herberg en ze vertelt me meteen dat ze ook bijna onderuit ging.
Iedereen is al in de herberg gearriveerd: Helena, Jorje, Peter, een Frans echtpaar en een Belg. Zij sliepen vannacht ook in Zamora bij ons in de herberg. Nieuw zijn een Schot en een Koreaan.
Ik ga douchen, want het is erg koud in de herberg. Ik kleed me meteen warm aan.
Dan komt de man van de gemeente. We moeten inschrijven en €5 (!) betalen.
We hebben honger en besluiten te eten. Penne en tortilla uit de magnetron .Het smaakt super, scheelt morgen gewicht en is meer dan voldoende. Als toetje hebben we yoghurt en koffie. We zijn voldaan.
De Schot vertelt ons dat er in Groot-Brittannië 'bothies' zijn, waar je gratis kan slapen. Dat is interessant! Hij legt ons van alles hierover uit en hij geeft ons een site, waar we informatie kunnen krijgen.
Peter heeft maar 5kg in zijn rugzak. Daarom kan hij veel drank meenemen. Hij zegt dat hij ook een paraplu bij zich heeft. We zijn verbaasd. Ja, maar hij is klein en weegt maar 120 gram! We zijn verbaasd. Hij laat hem zien. Wat hebben we gelachen! (Zie foto beneden).
's Avonds deelt Peter zijn wijn met me en kletsen we nog gezellig. Hij heeft ook niet zoveel slaap nodig.
Maar nu ga ik toch maar slapen.
Tot morgen.

Geschreven door Rinawandelt