Vandaag gaan we naar de plek waar de atoombom is neergekomen. Het is een half uurtje lopen van ons hotel.
Als eerste zien we de Dome, het gebouw, dat gedeeltelijk is blijven staan. Het lag in het hypocentrum. De rest er omheen was met de grond gelijk gemaakt. Aan de andere kant van de rivier ligt het herdenkingspark. Er zijn heel veel monumenten. In een rechte lijn staan het vredesmonument voor kinderen, de vredesvlam en het monument voor de slachtoffers. Als je voor dit monument staat zie je aan het eind de plek waar de bom viel (de koepel van het gebouw, dat gedeeltelijk bleef staan).
Daarna zijn we naar het museum gegaan. Héél indrukwekkend! Daar word je stil van. In het museum was het heel druk, maar je kon er een speld horen vallen.
We hebben heerlijk op een bankje bij de rivier in het zonnetje op Jeroen gewacht.
Ik wilde nog graag een Japanse tuin zien en Jeroen het kasteel van Hiroshima. Deze liggen niet ver van elkaar. We lopen met Jeroen mee. Terwijl hij het kasteel bekijkt, trekt Frank een flesje uit een automaat en ik neem een matcha-ijsje. Matcha is een groene thee in poedervorm. Het ijsje is dus ook groen. Best lekker.
We lopen naar Shukkeien, de Japanse tuin. Ik ben blij, dat ik toch nog een Japanse tuin kan zien. In Kanazawa was een mooie tuin, maar toen hoosde het. Shukkeien is nog maar 3 kwartier open, maar ik geniet met volle teugen. Kronkelpaadjes, bruggetjes en vooral veel verschillende, mooie bomen. Heel mooi!
Inmiddels is het 5 uur. We lopen naar de wijk, waar we Okonomiyaki kunnen eten. Volgens Jeroen moet het in een gebouw zijn. We gaan met de lift naar boven. Andere mensen hebben op 4 gedrukt. Dus wij gaan ook maar naar de 4e etage. Alle restaurants zijn volledig gereserveerd of zitten vol. We gaan naar de 5e etage. Een chique tent! De man zegt meteen tegen ons dat we naar de 3e of 4e etage moeten. Dan proberen we de 3e. Als we de lift uitkomen, zien we plek aan de tafel. We kunnen meteen aanschuiven. Voor de rest zit alles vol. Mazzeltje!
Het eten wordt voor onze neus klaargemaakt op de grote bakplaat. Eerst een laagje deeg. Dat wordt gekruid. Dan gaan er verschillende ingrediënten, kruiden, saus en udon (een soort mie) bovenop. Tot slot wordt er een dun ei op de bakplaat gebakken. Deze wordt ingesmeerd met saus, nog wat kruiden erop en bovenop het gerecht gelegd. Dan wordt het opgepakt tussen de spatels en naar ons toegeschoven. Wat zijn die vrouwen handig met klaarmaken van dit gerecht! Erg arbeidsintensief. Het eten blijft heerlijk warm op de plaat. Met een spatel snijd je er stukken vanaf, leg je op een klein bordje en vervolgens met stokjes eten. Het is zó lekker dat Jeroen er nog een besteld, die we samen opeten. Het hotel is maar een kwartiertje lopen.
Het was weer een goedbestede dag.

Geschreven door Rinawandelt