20 km/18°/regen zwaarbewolkt

Het regent. Ontbijtje in de herberg. Lekker veel koffie gedronken. Telkens horen we schoten. Wat zal dat zijn? Doug denkt dat het voor de wegenbouw is.
Ik begin natuurlijk weer als laatste met wandelen. Zodra ik Armenteira uit ben moet ik mijn stokken alweer tevoorschijn halen. De stenen, waarlangs ik naar beneden moet klauteren zijn glibberig en de stappen groot. Wat ben ik blij met mijn stokken! Ik spreek met mezelf af, dat ik ze nooit thuis zal laten. 2 dagen geleden dacht ik daar anders over. Ik had ze nog steeds niet gebruikt en ze wegen toch wel wat.
De weg naar beneden is prachtig. Watervalletjes, watermolens begroeid met mos, overhangende bomen, visjes in de rivier, helder water: een sprookjeswereld. Het gaat steeds harder regenen. Tijdens een ware stortbui schuil ik onder een 🌲. Helpt niet ècht veel. Ik kijk, fotografeer, wandel te weinig ... 2 uur later ben ik wel 5 km opgeschoten.....
Het einde van de adembenemende wandeling komt in zicht. Ik sta op een kruispunt van snelwegen. Spaghetti kun je wel zeggen. Maar er is een café. Koffie!
Ik krijg een tafeltje bij de ingang toegewezen. Logisch, al die nattigheid willen ze niet door het hele café. Ik hang mijn jas te drogen.
Weer op pad. Door de spaghetti neem ik natuurlijk de verkeerde weg. Omkeren dan maar. Weer langs een rivier met veel watermolens: route de Pedra e da Aqua.
Niet zo mooi als vanochtend, maar toch... Ik krijg honger en besluit mijn 🍞 van gisteren, die ik bij de 🥗 had gekregen op te eten. Ik heb nog crème de Camembert, die ik een paar dagen geleden heb gekocht. Zal die nog goed zijn? Het smaakt als een gebakje!
Weer verder langs de rivier.
Ik hoor weer schoten. En de kerkklokken luiden. Zal er een processie zijn?
Ik loop het dorp in en zie een bord naar een hostel. Dat lijkt me wel wat. Als ik er ben moet ik opbellen, zodat ze open kunnen doen. Maar ik kan niet bellen! Dan maar naar het café. Ik bestel een koffie en raak in gesprek met een Portugees. Hij spreekt Nederlands(!), want hij heeft in België gewerkt. Ik vraag hem voor me naar het hostel te bellen. Nou, zo goed is zijn Nederlands nou ook weer niet. Na een kwartier snapt hij me en belt op. Helaas. Het hostel is gesloten.
Ik ga naar de kerk om te kijken hoe het met de schoten zit. Naast de kerk is een stadion. Er is een jeugdcompetitie voetbal. Daarvoor zijn de schoten....!
Terug maar weer naar de rivier. Ik zal naar Villanova de Arosa moeten lopen voor een slaapplaats. Ik ben moe, mijn rugzak weegt loodzwaar...
Eindelijk kom ik om 19:30 aan bij de Albergue Municipal. De beheerder is al weg. In de herberg zijn veel bekenden. Hugo was net voor mij binnengekomen. Hij maakt zich zorgen, omdat er geen beheerder is. Ik vertel hem, dat je gewoon een bed kan uitzoeken. Dan betalen we toch morgen.
Na de douche gaan we het stadje in. Er komt een processie. We zien de mooie versieringen en later op het terras zien we ook de processie. Helaas heb ik mijn telefoon in de Albergue achtergelaten. Dus dit keer geen foto's.
We sluiten aan bij bekenden: 2 Ieren, een Nederlandse en een Portugese. We drinken een koffie en gaan terug naar de Albergue.
Hugo is zijn lader van de telefoon kwijt. Misschien heeft hij hem laten liggen bij het café. Ik blijf bij de deur van de Albergue op hem wachten, terwijl hij teruggaat (voor het geval iemand de deur sluit). Hij komt terug met zijn lader. Pfff.. Hij vertelt dat de lui bij het café erg dronken zijn. De Nederlandse was vandaag jarig....

Geschreven door Rinawandelt