26 km/24°/⛅

Ik heb besloten de spirituele route te gaan lopen. Eerst maar eens kijken of ik deze kan downloaden. Op de site van het genootschap kan ik alle routes in Spanje downloaden. En ja, hoor. Ook de spirituele variant.
Ik loop een stuk met Stef (v) uit Australië op. Gelukkig wijst zij me op de afslag anders was ik hem weer eens voorbij gelopen. We nemen afscheid, want zij loopt rechtstreeks naar Santiago.
Het is een heel lieflijk landschap. Heuvels, af en toe een huis, veel velden en bomen. Soms loop ik door een klein dorp. Ik zou wel een ontbijtje lusten. Had ik dat misschien toch in Pontevedra moeten doen? Ik kijk op mijn telefoon. Ik moet nog langs een hotel komen. Misschien kan ik daar ontbijten. Dan wijst de pijl naar een heel smal paadje, dat stijl omhoog gaat.
Daar is het hotel! Er zijn meer pelgrims. Zij hebben hier overnacht. Er staat een bord: pelgrims breakfast. Dat is wat ik nodig heb! Een prachtige ontbijtzaal met heerlijke dingen. Ik bestel koffie, jus en sandwich en ga op het terras zitten met uitzicht op een schitterend aangelegde tuin. Weer genieten!
De weg gaat verder door een eucalyptusbos. Het ruikt heerlijk! Ik kom door een dorpje, waar een schattig 🐕 bij de deur zijn mand en voerbak heeft staan. Hij 'bewaakt' het 🏠.
Dan kom ik bij een prachtige kerk. Er is wat gaande. Allemaal goedgeklede mensen. En ja hoor! Daar is de auto met bruid en bruidegom! Beetje op leeftijd, maar één van de gasten, Angelina, de vrouw in de groene jurk vertelt me dat ze 42 en bijna 40 zijn. Tweede huwelijk...
Ik loop weer verder door het vriendelijke landschap. Ik kom bij de kust. Hier, net als in Frankrijk een groot verschil tussen eb en vloed. Het is duidelijk eb; wat een drab!
Bij het strand geniet ik van een 🥗 complete. Dat betekent mèt tonijn. Glaasje Rioja erbij èn als toetje koffie met cheesecake. Zo! Ik kan verder wandelen. Aan de kust is een toeristisch gedeelte met veel typische graanschuren. Leuk, maar ontzettend druk. Ik zoek de achteraf straatjes op. Veel leuker.
Ik heb besloten langs de kust te gaan lopen, maar als ik een paar kilometer heb gelopen langs de doorgaande weg, denk ik dat het toch niet zo'n goed idee is. Ik keer om. Dan maar door het binnenland. Wat is het mooi! Achter me zie ik het strand steeds kleiner worden. Ik stijg enorm. Ik zweet helemaal, terwijl het echt niet warm is. Op het uitzichtspunt zit Thomasz uit Polen. De eerste pelgrim die ik weer zie. Hij vertelt dat hij gereserveerd heeft in Armenteira. Dat is bijzonder! Ik dacht dat je dat ver van tevoren moest reserveren. Ik vertel hem dat ik niet kan bellen met mijn telefoon. Hij biedt aan voor me te bellen en geeft de telefoon aan mij. De man aan de lijn zegt: geen probleem. Dat gaat makkelijk! We lopen samen verder. Het is nog een aardige klim. Thomasz heeft een hoogtemeter: 372 m. En we zijn nog niet boven.... Dan gaan we via een klein paadje maar beneden. Ik pak voor het eerst mijn stokken. Die zijn wel nodig. We komen aan op een plein en Doug, een Ier, vertelt ons waar de herberg is. Als we daar komen blijken Thomasz en ik niet in de Monastrie, maar in de gewone herberg hebben gereserveerd. Daarom ging het zo makkelijk! Er zijn veel bekenden in de herberg. Om 7 uur is de pelgrimsmis. Weer een bruiloft in de kerk. Wij worden in een 'zijkamertje' gezegend. Dat is toch ook altijd weer een leuk moment. Ik eet daarna in het restaurant met Christine en een Portugese.
's Avonds klets ik tot een uur of 12 met Hugo, een Portugees, over het verschil tussen Nederland en Portugal. Altijd interessant.

Geschreven door Rinawandelt