17 km zonnig 20°C

Gisteravond vroeg gaan slapen . Frieda had de wekker op 7 uur gezet. Aankleden, ontbijten op de kamer en stappen maar. We konden de goede route niet echt vinden..... Beetje puzzelen, verkeerd lopen en uiteindelijk 'en route'..... Vandaag moet het lukken!
Zonder kleerscheuren komen we na 7 km aan in Aldeaseca de la Armuña. Er is daar niets open. Het is zondag.... Dan maar een plekje zoeken voor de koffie. Warm water uit de kraan met een zakje cappucino. Smaakt voortreffelijk! We kijken uit over de velden.
Er loopt een leuke hond. Daar komt een gammele auto aangereden. De man in de auto roept de hond: 'Ramon!' Maar Ramon is lekker aan het spelen...en is niet van plan te komen. Wij vangen Ramon. De man komt uit zijn auto, pakt de hond bij zijn nekvel en zet hem in de auto, zwaait en rijdt naar zijn huis. Even later lopen we langs zijn huis. Hij is nu bezig met een paard te temmen. Hij vertelt dat het een 2-jarig Spaans paard is. Mooi om te zien!
Bij het volgende dorp vindt Frieda een café. We drinken 2 heerlijke koppen koffie. José, een Nederlandse, komt bij ons zitten. We kletsen wat en lopen verder naar Calzada de Valdunciel.
Onderweg kom ik een moeder met 2 kinderen tegen. Ze gaan naar een watertje, waar de kinderen met zand kunnen spelen. We lopen een stuk met elkaar op tot zij moeten afslaan.
Ik loop verder naar het dorp. Daar moet een herberg zijn. Als ik daar aankom is José er wel, maar Frieda niet. Ik bel Frieda en ze blijkt in de andere herberg te wachten op mij. De herberg waar ik ben is de municipal (dus goedkoper). Frieda komt naar mij. Monika (Slowakije) is al in de herberg. Even later komen 2 Denen, Jan en Hannah.
Frieda en ik hebben gelukkig onder-bedden. Wel zo makkelijk.
We lopen het dorp in en vinden een bar. We bestellen Tinto de Verano. Dat is hetzelfde als Vino de Verano, maar de namen worden door elkaar gebruikt. Aan de overkant van de bar is een terras in de zon, waar we neerstrijken. Een Australiër, die in de andere herberg overnacht drinkt daar ook zijn bier. Gezellig gekletst.
Terug in de herberg blijkt de hospitalero net weg te zijn. De Deen, die goed Spaans spreekt, belt voor ons op. Met 5 minuten is de hospitalero er. Hij schrijft ons in, we betalen elk €7 en hij geeft ons beddengoed.
We horen van de anderen dat alle restaurants dicht zijn. Misschien gaan ze vanavond weer open, maar dat is altijd de vraag in Spanje.
In de bar hadden ze tapas. We besluiten daar ons buikje rond te eten. En dat lukt: iets drinken, elk 4 tapas en koffie toe. We moeten €12,70 afrekenen!
Terug in de herberg maken we ons bed op. Zo direct douchen en... vroeg slapen. Morgen staat ons 20 km naar het volgende dorp te wachten. Daartussen niemandsland(?)

Geschreven door Rinawandelt