Het matras op de grond is hier nog harder dan de Japanse kamer in Fujikawa. Het duurde lang voor ik de slaap kon vatten. Ik had 's ochtends wel 2 uur in de bus geslapen. Dat kon het ook zijn.
Met Jeroen ga ik fietsen met een gids. Frank gaat naar een grote tempel, die we op de heenweg naar het hotel zagen.
Bij het station hebben we een afspraak met de gids. We gaan samen met Marion en Kees fietsen, die we elke keer op onze reis tegenkomen. De fietsen zijn heel fijn. We fietsen naar diverse tempels, door de twee geisha-wijken van Kyoto, langs de Kamogawe rivier en door kleine straatjes. Langs de rivier zijn allemaal eettentjes met een terras boven de rivier. Ziet er heel gezellig uit.
De gids heeft ons verteld, dat er vanmiddag een grote processie is in Kyoto: het Jidai Matsuri Festival. Hij geeft ons zelfs een kaart mee met tijden, waar de processie op welk moment is.
Eerst Frank maar eens zoeken. Hij is nog bij de tempel. We vinden hem bij de fontein. Samen gaan we met de bus naar de plek waar de processie zou zijn. De bus is druk en staat in de file. Duidelijk vanwege de processie. We besluiten uit te stappen en het laatste stuk te lopen. De processie is al aan de gang. De mensen zijn gekleed in de kleding van bijna elke periode uit de geschiedenis van Japan. Het festival wordt elk jaar gehouden op de geboortedag van Tokyo. Er lopen 2000 mensen mee in deze processie. Wát een stoet!
We hebben ruim een uur staan kijken.
Daarna hebben we nog tijd om naar een bijzonder tempelcomplex te gaan: Inara Taisha Shrine. Achter het tempelcomplex staan duizenden poorten. Er loopt een heel pad de bergen in.
Bij het heiligdom worden weer veel briefjes met wensen gekocht. Als de wens je aanstaat, hou je het briefje. Zo niet, dan hang je het bij het heiligdom aan een lijn in de hoop dat de wens verdwijnt. Ook kan je een stokje uit een koker halen met een wens. Ik zie mensen een stokje eruit halen, lezen, weer terug stoppen en een andere pakken. Je kiest gewoon de wens die bij je past.
Inmiddels is het donker. Tijd om te eten. We nemen de bus naar het ramen restaurant dat de gids had aanbevolen: Tenkaippin. Een heel gezellig, klein tentje met veel keuze. Dat was weer een heerlijke maaltijd en een goedgevulde dag.

Geschreven door Rinawandelt