Ontbeten in het hotel. Superontbijt! Veel keuze, waaronder natuurlijk ook dingen, die we niet graag als ontbijt eten. Koude tofu met ananas (leek op een stuk kaas).
We hebben vandaag een beetje uitgeslapen en nemen de trein van 10:30 uur de Kisovallei in.
We vermaken ons met het kijken naar de machinist. Elk sein dat hij ziet wijst hij aan en prevelt iets. Bij het station is het helemaal mooi. Dan moet hij de deuren openen en sluiten en de kaartjes verkopen of innemen. Alles wordt aangewezen en volgens een bepaald ritueel gedaan. Als je Facebook hebt, kan je er een filmpje van zien op mijn account. Zó leuk!
We hebben een boemeltreintje, dat bij elk station stopt. 3 uur later zijn we in de buurt. Nu nog even met de bus naar Magome. Daar begint een prachtige wandeling door de vallei naar Tsugame.
De wandeling begint met een gezellig straatje waar van alles verkocht wordt. Het pad stijgt en stijgt.... We klingelen regelmatig de berenbel, want die komen hier nog steeds voor. Ik betwijfel of ze bij ons komen met al die toeristen die elke dag het Nakasendopad bewandelen. Het Nakasendopad is een oude handelsroute van Kioto naar Tokio. Aan het eind van het straatje is een uitzichtspunt. We hebben prachtig uitzicht op de omliggende bergen. Dan lopen we langs bouwland met hier en daar een huis. De weg blijft maar stijgen.... Dit stopt pas als we over de Magomepas zijn.
Nu gaat het wel weer èrg hard naar beneden. Door dorpjes, langs watervallen, door het bos, kronkelende paden, langs afgronden. Jeroen houdt het voor gezien. Hij gaat langs de autoweg lopen, Frank en ik lopen verder door het bos. Het is heel ongerept: omgevallen bomen, stronken. Het wordt al wat donker als we het bos uitkomen. We wandelen door Tsumago, een schattig dorpje. Aan het eind is een busstation. We bellen Jeroen. We moeten nog doorlopen naar Nigaso. Dat is nog 2,5 km. Frank loopt op zijn tandvlees en inmiddels is het donker. We lopen langs een drukke autoweg. Gelukkig, want er is geen verlichting (!) Jeroen belt dat de trein over een half uur gaat. Dat gaan we nooit redden. Ach, dan eten we toch wat in Nigaso!
Als we in Nigaso aankomen zegt maps dat we rechtsaf moeten naar het station. Maar daar is het alleen maar heel donker! Bij een stoplicht staat een soort verkeersagent. We vragen het hem. Hij loopt met ons mee en wijst ons op stenen trappen, die we op moeten lopen. Dan staan we in een helverlichte straat. Het station! En Jeroen!
Gelukkig had hij zich vergist in de vertrektijd. De trein gaat over 16 minuten. We hebben nog niet gegeten. We halen maar wat te drinken uit de automaat, want de volgende trein gaat pas over 2,5 uur.
Rond 9 uur komen we aan in Matsumoto en gaan op zoek naar een ramen restaurant. Die hebben we snel gevonden. In een gezellig klein eettentje krijgen we een verrukkelijke ramen. Jeroen en ik gaan nog even kijken naar het kasteel bij avond. Adembenemend! We genieten van de rust en de mooie weerspiegeling in het water.
Moe, maar voldaan duiken we ons èchte bed in.

Geschreven door Rinawandelt