27 km - 27°

Ai, Ai, Ai.....
Wéér geen verslag!
Maar wel die van gisteren geschreven. Tè lang en tè gezellig gekletst. Tis laat. Ik ga slapen.

Daar ben ik weer....
Ben nu in Puerto de Bejar op een terras met een Tinto de Verano. De herberg waar we vannacht slapen is 700 m verderop. Frieda voelt zich niet goed en gaat slapen. Heb ik de tijd om het verhaal van gisteren te vertellen:

's Avonds ontzettend gelachen met Leonardo en 2 inwoners van dit gehucht. Daarna heerlijk geslapen in onze Casa Rural.
We lopen naar de bar van gisteravond, maar die is niet open. We hadden gehoopt daar te ontbijten. Dan maar een energie-bar.
Terwijl we het stadje uitlopen maak ik nog wat foto's van het haakwerk. Frieda wilde ook water kopen en heeft dit niet meegenomen. Bij de albergue kunnen we water halen. En wie staan daar klaar voor vertrek? Jack en Michel! We lopen een stukje samen op, maar zij zijn niet overtuigd dat we goed lopen....
Wij gaan onze eigen weg langs de koeien en kurkeiken. We lopen over een goed onder houden landgoed van AL (Antonio Lopez). Hij heeft duidelijk teveel geld. Prachtige hekken en mooie entrees tot zijn percelen.
Als we bijna bij de Arco de Capara zijn, duiken Jack, Michel en de Spaanse tweeling op. Ze hebben dezelfde weg als ons gelopen!
Er is een informatiecentrum en de Spanjaarden regelen dat we koffie van de medewerker krijgen. Heerlijk! Daar hadden we niet op gerekend.
We bekijken de opgravingen en de ark. Heel interessant.
De weg gaat verder over een heerlijk pad door het groen met mooi gestapelde muurtjes.
Bij een hek staat Frieda te praten met Joya (Italiaanse). Wij hebben haar al meerdere keren ontmoet de laatste dagen. Ze heeft een auto-immuum ziekte en mag maar 3 km/uur lopen. Ze maakt lange dagen, maar het gaat haar goed af.
De heuvels komen steeds dichterbij. We genieten van het landschap.
Nog een pittige klim en we zijn in Aldeanueva del Camino. Een klein riviertje stroomt door de stad. Het straalt een aangename sfeer uit.
In de herberg krijgen we een 3-persoonskamer met eigen badkamer en toilet. Er zal niemand bijkomen. Fijn!
Frieda voelt zich niet goed en gaat slapen. Ik ga een Tinto drinken. Op het terras zit Leonardo (Tucson, Arzona, scientist!). We kletsen wat terwijl hij eet.
Ik ga Frieda maar eens wakker maken om te eten. Ze voelt zich verschrikkelijk (en zo ziet ze er ook uit), maar denkt dat ze moet eten. We eten wat, maar het gaat niet veel beter. Na het eten duikt ze weer in bed. Ik werk buiten het blog bij.

Geschreven door Rinawandelt