22 km - 27°

Het verslag houden jullie nog even tegoed. Ik kan jullie wel verklappen dat het vandaag weer een geweldig mooie dag was. Het is inmiddels 0:16 uur en morgen wandelen we 27 km. Ik ga nu maar snel op één oor. Zzzzz..

De dag begint koel met een aardige wolkensluier rond de heuvels in de verte. De wandeling begint met grote grasvelden, waar koeien grazen. Ondanks de sluierbewolking kunnen we de hogere heuvels in de verte goed zien. Het is een adembenemende omgeving. We genieten volop. Het pad glooit tussen de weilanden door. Prachtig!
Twee jonge stieren oefenen het vechten. Met gebogen kop lopen ze op elkaar af en duwen wat tegen elkaar. Het is nu nog spel......
We lopen door het zoveelste hek en zien een dode koe met een drieling liggen. Klaar om op te laten halen door een destructiebedrijf. De stank en de vliegen zijn overweldigend. Boven aan de heuvel zit de stank nog in onze neuzen. Jakkie!
Langzaam verandert de omgeving in een wat rotsachtiger landschap met kurkeiken waar koeien onder grazen. Hier en daar een ven, waar de koeien hun dorst kunnen lessen en afkoelen. Veel koeien hebben een kalf. Onder de kurkeiken liggen sommigen te luieren. Sprookjesachtig!
Het is perfect wandelweer: windje en de temperatuur loopt op, maar het blijft aangenaam. Voordat we naar de autoweg lopen voor de laatste 6 km lunchen we nog even in de schaduw van een kurkeik en genieten van het magnifieke uitzicht.
De autoweg is niet al te druk met auto's. Regelmatig moeten we toch de berm in voor langsrijdende auto's. Maar het uitzicht blijft mooi. Er zweven ooievaars en roofvogels door de lucht, die hun maal halen bij de vennen. Ik probeer ze te filmen en fotograferen, maar ze zijn altijd verder weg dan je denkt. Dus dat lukt niet. Het blijft fascinerend om naar te kijken.
Voor we het weten lopen we Oliva de Placensa in. Een schattig dorpje. De vrouwen in dit dorp zijn ijverig geweest: banken en bomen zijn versierd met haakwerk. Veel bloemen (en potten) zijn gehaakt. Op het grote plein staan taferelen: kinderen op de fiets, lieveheersbeestjes en aangeklede poppen. Het is allemaal heel fleurig.
Al snel vinden we onze Casa Rural. Wat een plaatje! Gebouwd van ronde stenen en binnen mooie muurschilderingen. Onze slaapkamer ziet er goed verzorgd uit met nog een trap naar boven met een extra bed.
We douchen ons, doen een dutje en gaan op zoek naar de bar. We komen langs de albergue municipal en kijken naar binnen. Jack doet de deur open. Dat hadden we niet verwacht om hem en Michel weer te zien. Zó leuk!
Na een fikse speurtocht vinden we de bar. Er zitten veel pelgrims. We schuiven aan bij Marita en Conny en drinken en kletsen gezellig. Zij slapen ook in de Casa Rural. Samen lopen we terug voor onze welverdiende nachtrust.

Geschreven door Rinawandelt