23 (25) km - 29°

We ontbijten voor het hostel. Al snel zijn we het dorp uit. We kunnen kiezen: langs de autoweg of door de bossen. We kiezen het laatste. Een waar schilderij: mooie kleuren door het ochtendlicht. Daar krijg ik maar geen genoeg van.
In de verte zie ik 2 fietsers met fietsen aan de hand een steile helling beklimmen. Ik zeg tegen Frieda: dat ga ik niet doen! Maar er is geen andere mogelijkheid. Het wordt beloond: we lopen door een heerlijk dennenbos.
De autoweg over en dan belanden we in het rijk van de kurkeik. Na 20 jaar kan de kurk eraf gepeld worden. Hier staan heel wat eiken, waar dat bij gebeurd is.
Onder een grote eik gaan we lunchen. En wie komt eraan? Ric! Hij zou een stad verder lopen, maar hij is gebeld, dat er geen plaats was in de herberg. Hij kon wel terecht in Ribodilos. Daar moeten wij ook naar toe. We lopen samen verder en ik ga maar weer eens mijn repertoire oefenen. Hierdoor loop ik een stuk sneller. Bij een hek moet ik even naar het toilet en ren naar de bosjes. Als ik klaar ben zie ik Frieda en Ric niet meer. Ze zullen nu wel voor me lopen. Na een poos kom ik bij een hek waar ik niet door kan. Ik bel Frieda om te vragen of ik wel goed loop. Ze geeft door waar ze nu zijn. Ik heb een afslag gemist, omdat ik moest toiletteren!
Dus weer terug. Hoe ik dat bord heb kunnen missen....?
Bij de afslag loopt een andere pelgrim voor me: José, uit Spanje natuurlijk. Samen lopen we naar Ribodilos.
Onderweg komen we nog een sproeiwagen tegen. Waarvoor? Misschien om de stofwolken tegen te houden. Als er een auto langskomt, lopen wij in een gigantische stofwolk.
Bij de camping gekomen, zie ik alleen Ric zitten. Frieda is al een Tinto de verano voor me aan het halen. Zó lief! Hij smaakt verrrrrrukkelijk...!
Wij delen het appartement met Christina en Josef. We gaan even op bed liggen en....slapen.
In het dorp zoeken we samen met Christina een supermarkt en kopen ingrediënten voor een salade.
Er is geen keuken bij ons appartement. Ik haal stiekem een bord uit de keuken van het restaurant. Frieda maakt de salade klaar. Wat een rotzooi! Maar het is de beste salade tot nu toe.
Iedereen ligt nu in zijn bedje en ik ga nu ook. Truste!

Geschreven door Rinawandelt