Vanochtend gezellig met z'n allen ontbeten, Victor (de eigenaar) bedankt en de honden gedag gezegd.
We lopen door prachtige bossen en langs dorpjes. Telkens zien we de snelweg. Soms hoog boven ons, dan lopen we er weer vlak naast. Het weer is vervelend; regen, motregen, droog enz. Gelukkig blijft de temperatuur aangenaam.
Als we boven aan een heuvel komen, zien we de zee en een kleine baai met grote keien; weinig zand. Als we zijn afgedaald, komen we een Duits stel tegen. Zij vertellen ons, dat zij in een hostel aan het strand hebben geslapen. We hebben al 4 uur gelopen. Een kop koffie en iets eten, zou wel lekker zijn! Frieda zijn we kwijt en zij heeft het brood.
Ulrike en ik lopen naar het strand en proberen haar te bellen. Dat lukt niet. Wss is er geen verbinding in de baai. We hebben ook geen mobiel internet hier.
Als ik Frieda later spreek blijkt dat zij ons ook niet kon bereiken, maar ze is 2 km verwijderd van Soto de Liuña; ons einddoel. Frieda vertelt dat er een blubberpad van 1 km te overbruggen is om in het dorp te komen.
Nou, dat wordt glibberen! Nu snappen we wat onze schoenen (en voeten) te verduren hebben. Dit is het ergste wat we tot nu toe heben meegemaakt. Er lijkt geen einde aan het pad te komen!
Frieda wacht in het dorp op een terras (zonder zon uiteraard; die hebben we al dagen niet meer gezien). Het hostel is aan de overkant. De vriendelijke dame bij de receptie zoekt voor me uit hoe laat ik morgen met de bus naar Avilès moet. Het heet wel vliegveld Oviedo, maar Avilès is veel dichter bij het vliegveld. Dan kan ik daar overnachten en om 6:10 uur de bus naar het vliegveld nemen.
Nu kunnen we ons afscheid vieren. Helaas, geen sangria voorhanden, maar wel voldoende 'vino tinto'.
Om half 8 kunnen we een 'menu pelegrino' krijgen. Samen met Wendy (uit Nederland) en Heidimarie (uit Oostenrijk) genieten we van een heerlijke maaltijd.
Een beetje aangeschoten rol ik mijn bed in.

Geschreven door Rinawandelt