19,36 km gelopen

Even terug naar gisteren.
Philippe trakteerde ons op een heerlijke maaltijd.
Groentensoep, omelet met heel veel gekaramelliseerde ui, aardappelgratin en rijstepap met rozijnen.
Vroeg onder de wol, nou wol, een dun slaapzakje wat niet echt warm was. Maar een relatief goede nacht.

6 uur uit de veren, ontbijt, jawel, stokbrood in de toaster met jam, en een bol thee/koffie.

Na het ontbijt loopt Philippe een stukje met ons op en zwaait ons uit. Een auto passeert ons, het raampje gaat open en een jonge vrouw roept enthousiast in het frans: " Bonjour pèlerins, bon camino".
Wat een lekker begin van wat een pittig wandeldagje zal worden.

Het is prachtig weer, de omgeving is prachtig. We zien natuurlijk eindeloze wijnvelden maar ook bossen. We lopen niet de hele tijd op asfalt.

Na 8 km komen we in Pellegrue.
Yes, er is een café. We gaan buiten zitten, even de zware rugzak af, en bestellen een petit crême.

Ingrid en ik gaan even bananen en een fles witte wijn scoren in de supermarkt. Ook stokbrood en een rillette van tonijn.
Bij de marktwagen van een visboer koop ik nog 2 oesters voor Frankie.
Wij wagen ons er niet aan, ik hou er zowiezo niet van.
We bestellen nog wat fris bij de erg vriendelijke café mevrouw, en wandelen verder.
Frank torst zijn fles voor het goede doel.

Een uurtje verder strijken we neer in een lekker weitje.
Nadat ik me tussen de brandnetels uit heb gewurmd geniet ik van mijn baguette met rillettes thon.
Frank geniet zichtbaar van die decadente twee oesters.
Dat moet hij nog lang horen..

En dan begint de lange weg. Naar boven naar beneden naar boven naar etc. etc.

Frank had gezegd dat de totale afstand 12 km was. Uiteindelijk werden het er 19,5.
Met na al die hellingen op en neer op het einde nog een venijnig extra zwaar kuitenbijtertje.

Maar dan wacht het paradijs. Ik druk op de bel bij moulin de Taillade en de poort zwiept vanzelf open.
Nicole komt ons begroeten en showt gelijk een fantastische kamer met kitchenette voor ons.
Ingrid krijgt een kamer in een nieuw bijgebouw en is daar de eerste gast.
Nicole vraagt of ze alle gebreken door wil geven omdat er niet eerder iemand heeft geslapen. En let op; het water is erg heet.

We mogen op het terras genieten van de namiddagzon, krijgen een koud biertje en gaan verder met de fles Muscadet sèvre et main sur lie van Frank.
Ai, dat steekt, we zitten midden in de Bordeaux streek, entre deux mers, en wij wagen het een heerlijke Loirewijn te drinken..
Maar toch, het leven is goed in la douce france..

Na de douche geniet ik van een prachtige zonsondergang over de wijnvelden.

Om half 8 staat het diner klaar in de sfeervolle keuken van Nicole en Marcel.
Het was vroeger de kruidenierswinkel van het dorp.

We krijgen vooraf salades van biet en knolselderij, eend met puree als hoofdmaal, een kaasplateau, flan zelfgemaakt en koffie.
Na dit koningsmaal en de gezellige conversatie rollen we ons bed in met een grote glimlach.
Wederom, en ik val in herhaling, wat een lieve mensen.

Ik kruip tussen de hagelwitte, gestreken lakens, en heb nog wat te schrijven.
Ik besef tegelijkertijd hoe bevoorrecht ik ben.
Dat ik dit zo mee mag maken, dat mijn gezondheid het ook toelaat.
En ik kan het niet laten een schietgebedje te doen dat we deze tocht tot een goed einde mogen brengen en als kers op de taart de laatste nacht bij de zusters in Limoges mogen doorbrengen..

A demain

Geschreven door Op.weg.Frank.en.Anita