Frankrijk, Anthien

Om half 7 staan we op. Ik heb slecht geslapen, zag beren op de weg over de route van vandaag. Er zitten wat steile stijgingen in, en ik blijf aan mezelf twijfelen.
Later zegt Louis gerustellend in onvervalst Vlaams: "Als het niet gaat komt ge gewoon weer terug..." ha, dat gaat niet gebeuren natuurlijk, hoewel, terug naar l'esprit du Chemin zou geen straf zijn.

Het ontbijt staat klaar. We ontbijten snel en pakken de rugzak verder in.
Louis bindt een slinger van l'esprit du Chemin aan onze rugzak, Petra neemt afscheid met een knuffel en stopt ons een kaartje in de hand met een gedicht. Ik mompel dat ik het later wel lees, als ik het nu doe houd ik het niet droog.

De gebruikelijke selfie wordt gemaakt met Laurens er ook bij, en we worden uitgezwaaid tot we de hoek om zijn.
Het is het ultieme pelgrims pad wat we lopen.
Voor ons ligt een heuveltop, op de top een gebouw. Maar eerst moeten we stijl afdalen.

Het klimmen gaat prima, als we boven zijn en 360 graden magnifiek uitzicht, komen die tranen toch. Later blijkt dat dit moment voor mij het afscheid van mijn pelgrimstocht is. Het is zo overweldigend mooi, zo vroeg in de ochtend op deze weg te mogen lopen, het prachtige gedicht wat ik van Petra kreeg in mijn hand.

In bazoches eten we wat, we gaan verder; omhoog, omlaag, omhoog, omlaag.
Het zijn mooie, oude Romeinse wegen die lekker lopen.
Dan komen we door een donker bos. Het heeft veel geregend, dat kun je zien. Het zand is weggespoeld, wat overblijft zijn losse, rollende stenen. Het is een sterke afdaling dus lastig. Aan het einde komen we bij een bruggetje. Boven ons een kasteeltje. We lunchen en gaan verder.

Helaas kun je de hitte niet voorblijven. Het is vreselijk heet, 30 graden. Voor ons ligt Vézelay hoog op de rots.
Er gebeurt iets raars; bij de hitte en wolkenloze hemel drijven zowel rechts als links van ons in ene keer twee enorme grijze bloemkoolwolken naar elkaar toe. Het lijkt of ze elkaar boven Vézelay tegen gaan komen. Als we bijna beginnen aan de laatste klim naar Vézelay begint het te regenen. Twee enorme donder klappen maken het nog vreemder.

Dan is het in ene keer weer wolkenloos. We hebben het niet tegen elkaar gezegd op dat moment, maar later bleek dat we hetzelfde gevoeld hebben zo aan de voet van deze bijzondere plaats.

We lopen naar boven over de...
chemin de Saint Christophe... Onze grote beschermheer tijdens onze tocht.

Het is een lastig klimmetje, want ondertussen lijken de temperaturen alleen maar hoger te worden.

In het stadje is het Valkenburg druk. Wel gezellig. De enige weg door het stadje stijgt nog flink, aan het eind van de weg, op het einde van de rots de immens grote basiliek, rechts daarvan het centre Magdalene waar wij slapen.
We worden ingeschreven voor twee nachten in een privekamer. Daar moeten we voor betalen, als we donderdag vertrekken is er geen poets mevrouw, of we zelf willen poetsen? Nou, dat gaan we nog maar eens bekijken...

Een Nederlandse religieuze zuster komt gezellig kletsen en probeert ons enthousiast naar alle gebedsdiensten, vespers en ochtendzegeningen te praten. We krijgen zelfs een rooster mee.
Ons hoofd staat daar nu niet naar. We zijn bezweet, moe en mijn voet heeft niet eerder zoveel pijn gedaan. Dat komt door die rollende stenen.
Wel maken we nog een foto in onze stinkende kleren voor de basiliek.

Het is fijn in de kamer te zijn, en onder de douche te kunnen. Het naastgelegen restaurant is vol, dus voor de avondmaaltijd moeten we weer helemaal naar beneden.
We liggen vroeg in bed, een glimlach om onze mond.
De basiliek gaan we morgen op ons gemak bekijken, net als de rest van Vézelay.

Voor nu hebben we een enorm voldaan gevoel, trots ook dat we dit avontuur aan hebben gedurfd. Dat we het samen hebben gedaan, met support van veel lieve mensen, en vooral van onze kinderen.
De dagelijkse face time contacten met Olivier en het vele what's app en telefonisch contact met Jean-Paul waren belangrijk voor ons.
Evenals de reacties op onze verhaaltjes.
Het was een eer dat jullie met ons zijn meegereisd.

Voor nu is het klaar met het blog. Ik heb geprobeerd zo beeldend mogelijk weer te geven wat wij meemaakten, voelden, wat voor bijzondere mensen op ons pad kwamen, en hoop dat jullie ervan genoten hebben.

Voor de laatste keer een verhaaltje, dus geen;

a demain maar AU REVOIR...

Totaal gelopen op de chemin 515,80 km
Plus de opgenomen afstanden van stadsbezichtigingen op rustdagen komen we op bijna 550 km...

Geschreven door Op.weg.Frank.en.Anita

7 mei 2018Vertroeteldag...

19 mrt 2022Het begin van het " vergeten deel"

Al 17 reacties bij dit reisverslag

Chapeau en proficiat👣👣 Keitrots op jullie; die heb je toch maar mooi gelopen, al die kilometers in moeders mooie natuur. Het snoer van herinneringen is geregen: geniet er maar van. Liefs van Vier vrije voeten!
Riet en Guus 2018-05-09 14:46:39

Proficiat! Heel goed gedaan, zonder echt grote problemen. Het zit erop voor jullie, de voeten, benen kunnen lekker uitrusten. Wel jammer, ik ben intussen gewend geraakt aan een reisverhaal iedere dag met de bijbehorende prachtige! foto's. Dus nu moet ik het zonder doen..... Hopelijk zien we jullie snel weer. Groet, JW
JW 2018-05-09 15:20:54

Proficiat met het behalen van jullie einddoel Vezelay. Ga heerlijk genieten van alle heerlijke indrukken van onderweg. Ik ben even Nederland uit geweest, maar nog net op tijd om jullie te feliciteren met de finale. Sportieve groetjes, super.
Tineke(apotheek) 2018-05-09 16:09:56

Nou......dat hebben jullie toch maar mooi geflikt! Super chapeau! Mooie dingen gezien, mooie mensen ontmoet, mooie plaatsen gezien, in mooie natuur gelopen, mooie herinneringen gemaakt én mooie verhalen geschreven! Ik ga ze missen. Lekker genieten nuen goed uitrusten. Jullie hebben het verdiend en jullie voeten ook! Ik vond het heel fijn om met jullie 'mee te mogen lopen'! Merci beaucoup!😘
Toos van Geel 2018-05-09 16:20:06

Prachtig anita en wat een "klapper" van een ervaring zo aan het eind van jullie bijzondere tocht. Lieve groet, miranda
Miranda 2018-05-09 16:39:05

Al die mooie verhalen en foto’s! Ik ga ze missen,Weet ik nu al! Geweldig gedaan, een ervaring voor het leven. Het zal wel even duren voordat je weer met beide benen op de grond staat.
Marie-Louise 2018-05-09 17:45:59

Bien fait, félicitation! Wat hebben jullie intensief geleefd en veel beleefd in relatief korte tijd. En wat een schat aan mooie ervaringen en herinneringen nemen jullie straks mee naar huis. Wij hebben genoten van de blogs en gaan ze zeker missen. We wensen jullie nog een paar fijne dagen 'en France' en daarna 'bon retour'. Lieve groet en au revoir, Vries en Anita
Vries en Anita 2018-05-09 18:16:27

Wat een prachtige verhalen Anita. ik Hoop meerdere verhalen snel weer uit jullie eigen mond te horen Tot gauw
Jan & hanny 2018-05-09 19:42:27

Wat een prestatie deze bijzondere tocht, petje af. We zullen de blogs missen
Anita 2018-05-09 20:19:03

O o, ik ga je verhalen missen! Heb er van genoten! Geniet nog even en tot snel weer in Tilburg! 😘
Willy 2018-05-09 20:45:40

Erg genoten van jullie verhaaltjes. De prachtige foto's. Gefeliciteerd met dit mooie avontuur als pelsgrim.
Elly 2018-05-09 23:10:32

Een geweldige ervaring en wat heerlijk om steeds jullie boeiende verhalen te lezen. Wat ik al eerder tegen jullie vertelde... ik ben supertrots. Nu uitrusten en nog lang genieten van al je ervaringen. Chapeau 😘🚶🏼‍♀️🚶🏻‍♂️👣👣
Ingrid 2018-05-09 23:20:45

hallo Anita en Frank, je stuurde me een e-mail maar ik kon niet antwoorden, er stond geen e-mailadres vermeld. Maar internet staat voor niets dus hebben we je toch gevonden en inmiddels de verhalen gelezen. Leuk, en mooi geschreven! we hopen dat jullie nog een paar mooie dagen hebben in la douce France en daarna een behouden thuisreis. En daarna komt het verwerken van de tocht... nagenieten. Hartelijke groet, Petra en Louis.
petra 2018-05-10 10:04:10

Lieve Anita en Frank, Trots ben ik op jullie dat jullie deze grote uitdaging zijn aangegaan. Fantastisch! Dankbaar ben ik dat jullie gezond deze maanden hebben kunnen lopen en genieten.De Christoffels en Maria's aan jullie rugzakken of kleding hebben naast de knuffels, handdrukken, de gedichten, bijzondere ontmoetingen met bijzondere mensen, de steentjes, bijgedragen aan een spirituele ervaring. Ervaring die jullie nooit meer gaan vergeten en ik ben blij dat jij Anita, door je fantastische schrijfstijl en foto's, ons hebt laten meegenieten, meekijken, we waren er een beetje bij.Ik ben blij dat we elkaar snel weer gaan zien. Ik ben vooral benieuwd naar Frank met zijn mooie baard. En...dan proosten we op jullie doorzettingsvermogen. Veel liefs Caroline
Caroline 2018-05-11 00:30:22

Chapeau! Proficiat! Wat een genot om dit van een afstand een beetje mee te kunnen beleven. Ik ben trots op jullie beiden.
Nicole 2018-05-14 14:13:20

Jullie verslagen zijn een heerlijkheid om te lezen, de fotos maken het nog meer visueel! Superleuk om de reis ook op deze manier mee te maken! De Plan is geweest, de Do is ten uitvoering! Check om goed terug te komen!! Nog heel veel succes! Geniet nog van de komende vrije tijd en laat deze reis als een hele mooie herinnering in jullie gedachten blijven circuleren! Well done job! Groet Kees
Kees 2018-05-18 10:57:28

Hoi Frank, je vrouw heeft een leuke stijl van schrijven. Ik herken veel in jullie belevenissen en ontmoetingen. Wist niet dat jij zo'n goede kok bent. Leuk om op deze manier een andere kant van je te zien. Bedankt dat ik met jullie mocht meewandelen via dit dagboek.
Helma 2018-07-28 10:54:02