21,14 km gelopen

We slapen heerlijk in ons rommelhuisje na een mooie maaltijd overgoten met, natuurlijk, Bordeaux uit de streek.
Wellicht was de nacht daarom prima.

In de ochtend lopen we eerst naar de supermarkt die al om 7.30 uur open is.
Dan naar het ontbijt.
Het is op zijn frans; geroosterd brood, roomboter en jam, en een "bol" met thee.

Benedicte maakt een feest van de stempel (lees sticker..) in het paspoort.
We betalen onze donativo, en dan is het tijd voor afscheid.
Nog een laatste foto en Philippe zet er de vaart in terug naar la Réole waar onze camino gaat beginnen.
Voor de kerk nemen we hartelijk afscheid van onze lieve kerstmanbaardbeer.

We volgen de route maar moeten steeds achterom kijken want we lopen omgekeerd en zien de route aanduiding dus niet.
Gevolg, we lopen verkeerd, goed begin!
Maar na een klein stukje langs een drukke weg hebben we de route snel weer te pakken om hem niet meer kwijt te raken.

Het is fantastisch, stralend blauwe lucht, al snel zitten we op hoogte en genieten van de mooiste vergezichten.
Koolzaadvelden bijna gehuld in hun gele kleuren.
Druivenstokken in de aanslag om een nieuwe oogst te produceren.
Weides vol gele paardenbloemen.
Prachtige huizen, hier en daar een kasteel.
We passeren zelfs "chateau Brabant",
Hoe grappig.

Frank tovert zijn gastankje tevoorschijn, en we maken koffie en eten een bruine banaan in saint Hilaire de la Nouaille.

In Coutures bij de kerk nemen we een uitgebreide pauze.
Frank en Ingrid met koffiebroodje, ik met de boterham van gisteren.
Bifi worstjes doen het ook altijd goed.

We marcheren verder en hebben ergens nog een pauze op een boerenkar, bij gebrek aan een bankje.

Het venijn zit in de staart en aangezien er al 20 km op zit besluiten we het laatste stukje van de route door weilanden te laten voor wat ze zijn en over de weg naar saint Ferme te lopen.

We worden superhartelijk ontvangen door, wederom, een Philippe , in een onberispelijke réfuge pèlerins.
Philippe is hostpitaliero en verblijft hier in de refuge voor 2 weken. Heeft hier een eigen kamer.

De rugzak moet in een plastic bak.
Biertje staat koud.
De uien voor het avondmaal worden gesneden, wij verkennen ondertussen de refuge.
In een slaapzaaltje 3 stapelbedden, wij zijn de enige pelgrims.
Zeer schone badkamer, apart toilet.

Ieder kiest zijn eigen bed, gaat heerlijk onder de douche en doet zijn wasje.
Terwijl de was droog hangt te wapperen
hoopt Frank op een glaasje wijn..

..helaas een groot gemis voor Frank is dat er geen wijn is, en geen winkel, alleen een halve fles rood voor vanavond bij de maaltijd.
Frank moet even door de zure appel.

Vanavond laten we ons wederom verrassen door de kookkunsten van een ander.
Het leven is goed hier in Frankrijk..

A demain..

Geschreven door Op.weg.Frank.en.Anita