We hebben Nevers verlaten en zijn vandaag eindelijk weer aan het lopen.

Het eerste uur valt niet mee. Een paar dagen niet gelopen voel ik gelijk.
Mijn benen zijn zwaar en ik heb het gevoel dat ik niet vooruit kom.
Mijn schoenen wegen wel 100 kilo...

Ik ben blij als we de drukke stad achter ons laten, en we weer mooie uitzichten hebben, maar de kadans wil niet komen.
Ik wordt er sjagarijnig van. Tot overmaat van ramp moeten we het laatste stuk, best lang, langs een gevaarlijke weg lopen. Mijn helgroene veiligheids hes hangt aan mijn rugzak, maar toch is dit heel erg vervelend lopen.

Als Frank een bankje ziet wil hij lunchen, maar ik wil door. Toch gaan we even zitten, maar het is een korte pauze.

We komen in het dorp waar we gaan overnachten, het is half 2, het gemeentehuis is dicht tot 2 uur.
Tegenover het gemeentehuis is een terras waar we wat drinken. Om 2 uur sta ik met onze pelgrimspaspoorten en geld bij de balie, zodat we naar de herberg kunnen.
De gemeentemevrouw is niet zo vriendelijk en kan alleen wisselgeld terug geven als ze onze paspoorten heeft gekopieerd. Die zijn bij Frank op het terras. Ze is niet te vermurwen, dus loop ik terug. Frank gaat vervolgens met de paspoorten naar mevrouw om alles te regelen.
Terwijl hij weg is wil de mevrouw van het terras geld want ze gaat sluiten. Frank heeft geld, ik niet. Mevrouw wordt ongeduldig, en ik krijg er nog meer de pest in.
Dan komt Frank terug met de sleutel. Hij betaalt de drankjes en we gaan op pad.

Onderweg komen we de supermarkt tegen die de hele dag open is volgens gemeentemevrouw. We lopen verder naar het onderkomen. Aardig, maar klein en de bedden lijken niet schoon.
We kiezen ieder een bed, kijken of er gekookt kan worden en gaan naar de supermarkt die de hele dag open is... Dicht!

Verder terug in het dorp is een proxy, dan daar maar boodschappen doen. Maar Frank wil eerst weer een terrasje. Er zijn er genoeg maar alles is gesloten, op woensdag notabene!
Dan maar boodschappen doen en naar de herberg.
We kiezen voor een bevroren tagliatelle met vis. Nog wat andere dingen en gaan naar terug naar de herberg.

Dan staan Rosa en Birgit op de stoep, uit Duitsland. Zij gaan uit eten, nadat ze zich hebben geïnstalleerd.

Frank gaat koken, dat wil zeggen, hij doet een poging maar het gas gaat niet aan. Wellicht is de gaskraan dicht. Bij nader onderzoek hebben we vier gaspitten die niet aangesloten zijn. Er is gewoon geen slang voor het gas. Nondeju, die rotfransen ook...
De maaltijd wordt bereid in de magnetron, gelukkig hadden we geen braadvlees. Het is lekker, maar toch balen we.

Dan komen de dames terug; boos, alle restaurants zijn gesloten. Ze hebben lekkere braadworst gehaald bij de slager.
We durven het bijna niet te zeggen maar er is geen gas...
Hun humeur zakt nog verder. Birgit gaat in haar beste Frans bij 4 buren vragen of ze de worsten mag braden, maar krijgt het niet voor elkaar, die rotfransen, hoor ik haar mopperen. Tja, daar zitten dan 2 Nederlanders en 2 Duitsers in een Franse herberg.!

Uiteindelijk worden de worsten warm gemaakt in de magnetron, de dames drinken een fles wijn leeg en we hebben een zeer aangename conversatie. Het is hartstikke gezellig. We gaan veel te laat naar bed!

Morgen hebben we iets gereserveerd met een maaltijd. Best een lekker gevoel dat we dan niet voor allerlei gesloten deuren staan, met een niet aangesloten gasfornuis...

A demain...

Totaal 442,79 km gelopen

Geschreven door Op.weg.Frank.en.Anita