Vannacht niet zo goed geslapen. Het kwam vast door de flamboyante Françoise die een onuitwisbare indruk op mij achterliet.

Na een gezellig, rustig ontbijt, Françoise is er niet, nemen we afscheid van Nick en we wensen elkaar een mooi en bijzonder vervolg van ons beider camino. Hij heeft mij zoveel vertrouwen gegeven, en een goede route door bosrijk gebied geadviseerd, dat ik de wandeling vandaag naar het hoogste punt van onze route aandurf.

Wanneer we het dorp uitwandelen wil ik nog even op de begraafplaats kijken. Er staan huisjes op de tombes, en veel bloemen. Als ik door de poort loop valt die in het slot. Ik zie mij gevangen tussen de tombes terwijl Frank aan het hek rukt. Ha, hij wil mij terug... Na wat wrikken gaat het hek gelukkig van het slot. Van weeromstuit vergeet ik er een foto te maken.

We wandelen de route van de GR, op advies van Nick. Lekker tussen de bomen op brede bospaden. Het tempo houd ik vanaf het begin laag, als de dood dat ik mezelf stuk loop op steile hellingen.

Het is een prachtige route, we stijgen, maar geleidelijk.
Ruisende beekjes klaterende van de berg. In een piepklein dorpje hebben we de keus links of rechts te gaan. We kiezen voor rechts. En dan blijkt dat hogere machten ons begeleiden; om de hoek staat een soort SRV wagen met het lekkerste brood, het mooiste fruit en gekoeld water. De spaghetti van Françoise laten we voor de wilde zwijntjes in het bos. De omelet eten we met het verse stokbrood, en het is heerlijk. We komen een oudere man tegen die een ommetje maakt, en maken een praatje.
We ontmoeten 1 Belgisch stel en 2 Nederlandse. De laatste 2 gaan naar Françoise, en we bereiden hen voor op een bijzondere avond.

We passeren een aantal hameau's die er varrassend goed en verzorgd uitzien. Kleine buurtschappen, de huizen mooi gerestaureerd, de tuinen volop in de lente bloemen.

Kort voor we op het hoogste punt staan komen we bij een oude Gallo Romaanse nederzetting. De wegen waren al voorzien van grote keien, en bemoste muurtjes doorkruisten het bos. We hadden al het idee over historische Romaanse wegen te lopen.

Op het hoogste punt gaan de handen in de lucht. Ik heb er zo tegenop gezien, maar wat was het een geweldige tocht vandaag.

Om drie uur komen we aan in het piepkleine dorp boven op de berg. Er is een restaurant en een bar. Er zijn een paar huizen waarvan één voor pelgrims; beneden de huiskamer en keuken, boven twee 2 persoons slaapkamers, een doucheruimte en een toilet (sanibroyeur... hemeltjelief, wat maakt die een herrie wanneer er doorgetrokken wordt!)
De eigenaar van het café restaurant wil niet vóór 18 uur de deur open doen, en wil ons zelfs niet voorzien van een drankje.
We vinden het ongelooflijk, maar het is niet anders. Nog 2 Franse pelgrims, dames, uiten hun ongenoegen over dit stomme gedrag.
Frank gaat maar oploskoffie zetten, en we knabbelen aan een half gesmolten reep chocolade.

Dan komen nog 2 pelgrims, vader en zoon, de hoek om. heel zwaar bepakt, ze torsen buiten de gewone rugzak ook een tent met alles wat daarbij hoort mee. Zij komen bij ons een stempel in de herberg halen en mogen er douchen, maar ze slapen in hun tent.

Nadat iedereen schoon gepoetst is en de stempel heeft in het pelgrims paspoort, doet meneer eindelijk het restaurant open. Eigenlijk is hij best vriendelijk. Hij ziet er een beetje slecht uit.
We kiezen een salade met zalm en een salade met geitenkaas.
Dan ga ik voor kipfilet met aardappelpuree en pesto, en Frank kiest weer voor rood vlees.

Morgen mogen we uitslapen. Meneer van het restaurant heeft over zijn hart gestreken en is bereid om half 9 morgen een ontbijt te verzorgen. Dus niet om half acht al in de wandelschoenen.

Het was een mooie dag. Misschien kunnen we hem op deze hoogte afsluiten met een mooi avondrood...

A demain...

Totaal 313,35 km gelopen

Geschreven door Op.weg.Frank.en.Anita