Wat konden we heerlijk rustig de dag starten. Wel om 7 uur uit bed, maar geen tijdsdruk. Hooguit 15 km vandaag, en we kunnen pas om 16 uur aankomen want madame van de chambre d'hotes heeft een feestje.
We wandelen naar de boulanger, halen lekkere croissants die we opeten in onze abdij. De Belgische Jacqueline heeft al koffie gezet. Zij gaat niet veel lopen. Het is een beetje vreemde dame waar we geen hoogte van kunnen krijgen , wel aardig.
Zij gaf ons het adres van de chambre d'hotes waar we vannacht gaan slapen.
Na het afscheid van de Duitser en Jacqueline uit België gaan wij ook vertrekken.

We wandelen als toeristen over de markt; we hebben de tijd! We zien heerlijke Serrano ham, een dame voor mij koopt 8 plakken en een stuk schapenkaas.
Dan ben ik aan de beurt, de slager wil de ham opruimen maar ik roep dat ik die ook wil.
Madame kijkt me aan en zegt, "c'est delicieus..." Dan wil ik ook een stukje schapenkaas, 6 maanden gerijpt.
Madame knikt goedkeurend, we hebben dezelfde smaak.
We kopen het dagelijkse fruit en nemen een petit crème op het terras. Dan gaan we toch maar vertrekken.

We lopen de straat uit, maar iedereen begint te roepen dat wij verkeerd gaan. Met veel omhaal leg ik uit dat ons doel Vézelay is, en niet Santiago. Maar dan nog blijken we verkeerd te lopen. Met dank aan de oplettende marktbezoekers.
We bereiken een ENORME steile steeg... Ha... Naar beneden!
Lopen over de brug van de snelstromende rivier l'Adour, en dan is de route wat saai, wel mooi, maar erg vlak!
Achter ons dreigende wolken, er was regen voorspeld en dat gaat er komen ook. We kunnen nog droog even rusten op een boomstam, en een banaantje eten, maar dan is het gedaan.

Stoer trek ik voor de eerste keer mijn ultra lichtgewicht regenbroek aan, trek de regenhoes over de rugzak en klem de paraplu boven mijn hoofd tussen een riempje van de rugzak (dan hoef ik hem niet steeds vast te houden!). Best wat overdreven, Frank loop alleen maar met zijn pluutje!
Het blijft wat regenen. Ik moet vreselijk plassen en ondanks al de regenkleding en zware rugzak laat ik me in de berm achter een hekje zakken...Ik wordt nog een volleerd "langs de weg plasser...".
Frank ziet een paar reuzen houten kisten. "Als we daar in gaan zitten kunnen we droog lunchen en genieten van de ham en de schappenkaas". Nou, ik vind dat niks, mijn tijd in een houten kist komt nog wel... dus we lopen door. Een stuk verder zien we een open schuur, tractor er in. Dat is het. Het tractor wiel is onze tafel. We horen de regen op de golfplaten, maar wij zitten droog en koud is het niet.
Als het gestopt is met regenen gaan we verder. Het is nog een klein stukje naar Benquet.

Madame komt pas om 16 uur, wij zijn natuurlijk te vroeg, maar beter te vroeg dan te laat. De B&B blijkt een heus "manoir"; een prachtige witte villa, omringd door een enorme tuin met palmbomen en al in bloei staande magnolia's. Dat is weer een momentje waarbij ik aan mijn moeder denk. Zij was dol op de prachtige bloemen van de magnolia! We besluiten dat we vast wel op een bankje mogen gaan zitten om te wachten tot monsieur en madame terugkomen van hun feestje.
Frank kiest een boomstronk, ik dus een bankje. Als ik me net lekker heb geïnstalleerd begeeft de boomstronk onder het bankje het en ik lig met mijn hele hebben houden op de natte grond. Nou ja, is die regenbroek toch ergens goed voor.

Als monsieur en madame aankomen mogen we het manoir betreden. Volgens mij is madame kunstenares; overal schilderijen ondertekend met Florensa. Het huis staat vol, maar heeft charme. Het bed is deftig. Wel zien we wat vlekjes in het tafelkleed, en het staat zo vol dat de stofdoek niet overal komt; een kniesoor die erop let, en we zijn immers in Frankrijk!
Madame en monsieur gaan weer terug naar het feestje van hun kleinzoon en beloven om half 8 terug te zijn om voor ons eten te zorgen.
We gaan onder een zalige regendouche en hangen een beetje in onze manoir voor 1 nacht, tot we het diner krijgen. Inmiddels is het grootste deel van mijn verhaaltje geschreven, dus heb ik de tijd goed doorgebracht.

Het eten wordt geserveerd; madame heeft vanochtend alles gemaakt. salade, gekookte aardappelen, confit canard. Custard vla met aardbei. Dat alles met twee grote stukken kaas, en natuurlijk stokbrood en karafjes rode wijn. Het smaakt ons goddelijk.
Inmiddels zijn we erachter dat monsieur J. M. Florensa heet en kunstschilder is, en schrijver. Er hangen veel werken in de chambre d'hotes, een aantal zijn triest, hij vertelt dat dat met oorlog te maken heeft. We vragen niet verder, daar is mijn Frans niet goed genoeg voor! Hij heeft ook romans geschreven. Weer een mooie ontmoeting op onze weg.

Straks lekker dromen over lunchen in een schuur en dineren in een manoir...

P. S. Met goedkeuring van J. M. Florensa mag ik twee foto's van zijn werken toevoegen, en van de verzameling Fabergé? eieren van Madame.

A demain...

Totaal 185,9 km gelopen

Geschreven door Op.weg.Frank.en.Anita