De mannen staan vroeg op en doen heel zachtjes. Voor mij hoeft dat niet want ik heb roze oordoppen waardoor ik vannacht geen enkele snurk heb gehoord.

We wachten tot 8 uur, dan is de theesalon/bakker open en gaan we daar ontbijten. Om even over 8 kom ik vrolijk bij de boulanger binnen, en begin over een petit dejeuner.
"non" zegt de bakkersmevrouw. Ik denk dat het een grapje is, maar mevrouw meent het en blijft "non" zeggen. Ik wordt pisnijdig en roep dat ze tafels en stoelen heeft staan, en heel veel brood in de winkel. Stoïcijns blijft ze "non" zeggen. Dan koop ik hier ook geen brood, roep ik in het Nederlands. Bij de kruidenier hebben ze geen brood, want de bakker zit ernaast. Ik leg uit dat ik heel boos ben. De arme man haalt zijn schouders op en mompelt dat hij uit Rouen komt en dat ze daar niet zo bot zijn.

We lopen naar een restaurant beneden over de brug en vragen of we kunnen ontbijten. Eigenlijk niet, madame heeft maar voor 2 gasten een ontbijt in huis, en die zitten net aan tafel. Dan zegt een van de gasten dat wij hun restanten wel mogen hebben, en zo krijgen we toch een heerlijk ontbijtje. Weliswaar voor de hoofdprijs, maar we zijn er hartstikke blij mee.

Dan blijkt dat we fout gelopen zijn, dus terug de berg op, aan de andere kant weer naar beneden de andere brug over en weer omhoog. Zo blijft het de hele dag, heuvel op heuvel af. Beetje door modder, in een dal over kleine riviertjes, en hoog de berg op met prachtige vergezichten. Bij een klimmetje in het bos verlies ik één van de doppen van mijn stok. Balen maar gelukkig heb ik een reservedop bij me.
In een dorp op de helft van de route, lunchen we. Er is alleen een 3 gangenmenu te krijgen. Het smaakt ons prima. Inmiddels is het weer veranderd, bewolkt, winderig en af en toe een nauwelijks voelbaar miezertje.

Dan moeten we weer over een brug, lopen een pad in evenwijdig aan het stuwmeer en dan letten we even niet op.
Frank staat na een tijdje stil en zegt dat we fout zitten. We hebben geen zin terug te lopen, bestuderen de kaart en zien dat als we doorlopen, we verderop weer op onze route komen.
Foute beslissing. Het pad begint pal langs de oever te stijgen. Steeds hoger, en het wordt steeds smaller. Zolang er bomen staan is het niet zo erg hoewel, op een stijl stuk hou ik me zo stram dat ik begin te glijden. Met 11 kilo op je rug in je rugzak, is dat niet fijn. Frank grijpt mijn hand en leidt mij hogerop. En nog hoger gaat het, en het wordt nog smaller, en dan staan er geen bomen meer langs het pad. Het uitzicht is adembenemend, maar met onze hoogtevrees durven we geen van beiden verder te lopen. Hand in hand schuifelen we terug tot we aan de bergkant, iets hoger gelegen, bij een wei komen. We kruipen onder het schrikdraad door en staan oog in oog met prachtige Limousin koeien. We lopen langs de rand van het weiland om te kijken waar we eruit kunnen. Dan beginnen de koeien te loeien, de boer komt op zijn tractor door de wei rijden. Frank voelt zich betrapt, hij heeft inmiddels aan de andere kant van de wei een pad gezien, gooit de rugzakken over schrikdraad en we buitelen er zelf achteraan. Dan nog een prikkeldraad hindernis nemen en we kunnen verder.

Deze hele onderneming heeft onze lichamen flink uitgeput, en later merk ik dat ik hartstikke stijf ben en spierpijn heb.

We wandelen richting Gargilesse. Wat een prachtig dorp, ik maak geen foto's, dat doe ik morgen wel. We hebben morgen niet zo'n lange route, dus dan kunnen we eerst hier even rondkijken.
We ploffen neer op het terras van ons hotel "des Artistes" met Vlaamse eigenaar, en ik zit al snel achter een Brugse Zot.
Die heb ik dubbel en dwars verdiend na al die capriolen!

We eten heerlijk, iets met geitenkaas, en boeuf bourguignon.
De kamer is riant en we genieten van de luxe.
Nu een pijnstillertje zodat ik niet wakker lig van de spierpijn, en de pijn in mijn voet. En morgen hoeven we niet te smeken om een ontbijtje te krijgen.
Onze Vlaamse gastheer gaat ons dat niet onthouden, dat weet ik zeker...

A demain...

Totaal 385,45 km gelopen

Geschreven door Op.weg.Frank.en.Anita