Vroeg uit de veren want het wordt een stevige tippel qua kilometers. 26 volgens de boekjes.
We zullen deze afstand wel moeten lopen want eerder is er volgens ons routeboekje geen overnachtings plekje.

We nemen weemoedig afscheid van ons torentje. Buiten de poort moeten we naar links en we kunnen gelijk aan de bak. De weg gaat fors omhoog en dat zal de hele weg zo blijven. Ik dacht als we eenmaal op de via Lemovicencis zitten is het ver gedaan met de heuvelen, dus niet!
En het zijn steile klimmetjes ook. We durven niet te vaak te pauzeren want we zijn bang dat we dan te laat komen voor de pelgrims herberg. En we kunnen niet reserveren, dus misschien is er geen plek.

We lopen over mooie heuvelruggen, de Pyreneeën kunnen maar geen afscheid nemen, en tot ver in het binnenland blijven we de wat nevelige, besneeuwde toppen zien. We lopen zo snel als we kunnen met die stijgingen, en pas in Sault-de-Navailles, na 12 km, wagen we ons aan een kopje koffie bij een restaurant met minimaal 1 Michelin ster. Terwijl we op het terras genieten van de koffie bellen we met Jean-Paul. Fijn hem even te horen.
Ik heb wel even gebruik gemaakt van het toilet in dit sterren etablissement;

Na nog eens 5 km gaan we lunchen in een bushokje. De zon staat hoog aan de hemel, het is korte mouwtjes en zonnebrillen weer. We eten stokbrood met tonijn en mayo, van die lekkere Franse... Heerlijk. Dan gaat het weer snel verder.
De tweede helft is niet leuk. We moeten over de doorgaande weg, en Fransen rijden nou eenmaal als "gekken".
We gebaren wel dat ze zachter moeten rijden, of wat uit moeten wijken maar het helpt niet echt.
We zijn ook moe aan het worden. We rusten nog even op een bankje waar een hond, een soort Sproet(onze eigen hond), blaffend om ons heen springt. We zijn niet bang, de hond ook niet.
Dan gaan we weer verder.
Voeten doen pijn, rug doet pijn. Achteraf blijkt dat we 29,1 km hebben gelopen met volle bepakking en heel veel stevige hellingen, (zie de grafiek)

Als je zo ver loopt raak je minder alert, je doet je veiligheidshesje niet meer aan als je langs een drukke weg loopt, je ziet niets meer van de omgeving, je bent eigenlijk alleen maar bezig met wanneer zijn we er nou...?

In Hagetmau aangekomen moeten we eerst naar het zwembad, aan de ene kant van het dorp, voor de formaliteiten en de toegangscode van de herberg.
Het toeristenbureau bemoeit zich hier niet mee.
Dan moeten we weer helemaal naar de andere kant van het dorp want daar staat de herberg. Daar worden we een beetje sjagarijnig van.
Als we een terras zien gaan we eerst even voor een grote "pression" , die hebben we wel verdient, daarna naar de herberg.

De pelgrimsherberg lijkt net het huis van de 7 dwergen. Boven staan 7 bedden verdeelt over 2 kamers. Beneden een huiskamer, keuken, douche, toilet en wasruimte met wasmachine en droogtrommel. We doen ons wasje, gaan onder douche en in een restaurant trakteren we onszelf op eendenborst en taart uit de streek.

Daarna vroeg onder de wol in ons dwergen huisje. We hebben ons bedje uitgezocht.
We dachten dat we vandaag medepelgrims tegen zouden komen omdat wij in tegengestelde richting gaan. Niets is minder waar. Wij zijn de enigen in huis. Diegenen die vanuit Vézelay zijn vertrokken zitten nog veel te noordelijk om ze tegen te komen.

Morgen doen we het rustiger aan, we gaan naar Saint Sever en we hebben afgesproken niet meer zulke grote afstanden te lopen. We moeten het vooral leuk hebben, en niet lopen als een kip zonder kop en elke avond met paracetamol naar bed omdat we pijnlijke voeten en een pijnlijke rug hebben
Ha, weer een leermomentje...

A demain...

Totaal 155,2 km gelopen

Geschreven door Op.weg.Frank.en.Anita