Het ontbijt staat klaar in de koelkast. Er kan niet gepind worden en we hadden te weinig contant geld, dus konden we een sandwich voor de lunch van vanmiddag niet betalen. Eleonora, de eigenaresse van het restaurant die ook de pelgrims ontvangt, heeft toch een stokbrood klaargelegd voor onze lunch. Engelen bestaan!
We gaan vertrekken, nemen afscheid van de Duitse Eva, en wensen haar alle goeds. We moeten vrij snel na ons vertrek de heuvel op en zo snel na de start heb ik daar wat moeite mee. Als ik even sta uit te puffen komt Eva achter ons aangehuppeld. De ellende van gisteren is ze helemaal vergeten. Ze heeft onze verhalen van Lourdes gehoord en heeft haar plannen rigoureus omgegooid; ze gaat naar Lourdes. Vrolijk huppelt ze verder, jeetje, wat moet er bij mij gebeuren om als zo'n jonge geit 's ochtends gelijk de berg op te dartelen.

Enfin fijn voor haar, wij lopen onze route en hij is fantastisch. We lopen bijna de hele route over een plateau, met aan weerszijden prachtige dalen en in de verte afscheid zwaaiende Pyreneeën. Boven staat een behoorlijke wind, de zon staat hoog aan de hemel kortom prachtig wandelweer.
De overnachting vanavond kan niet gereserveerd worden. Dus ik wil eigenlijk wel op tijd in Orthez zijn. Het tempo wordt wat opgeschroefd. Terwijl ik mijn mantra, PERENROOD..., steeds herhaal lukt het prima een flinke heuvel omhoog te lopen.( het loopt lekker, goede ademhaling waardoor ik niet stil hoef te staan staan om op adem te komen...)
Dan gaat Frank de rugzak weer uitladen, het is koffietijd voor hem. Hij gaat weer koffie zetten. We eten het stokbrood van Eleonora met kaas en wat vis uit blik en hebben een geweldig uitzicht. Dan stappen we weer door. We komen geen enkele wandelaar of pelgrim tegen omdat wij vandaag onze eigen route lopen. Orthez zien we al een hele tijd liggen maar er zit een flinke rivier tussen de stad en ons.
Dan eindelijk dalen we af, kunnen de brug over en we zijn er. In het gemeentehuis halen we de sleutel. We mogen de deur open gaan maken, onze spullen installeren, maar de sleutel moet binnen 10 minuten retour naar de mairie.

We wandelen naar de refuge; een oude, rode, dubbele poort in een smalle straat. We duwen de poort open, gaan erdoor en staan sprakeloos te kijken. Gaan wij hier echt slapen? Het is een prachtig binnenplaatsje met aan het einde een torentje. Daar moeten we naar binnen. Een oude stenen wenteltrap brengt ons naar de tweede verdieping. Daar is het appartement voor de pelgrims.
Ha, wij zijn vandaag de prins en de prinses in de toren. Wat is dit weer hartstikke leuk en onverwacht. Er is plaats voor 6 pelgrims, maar er komt wat later nog maar 1 pelgrim bij. Hij loopt met een karretje waarop zijn bagage, heeft twee kunstknieën en kan daardoor geen rugzak dragen. Volgens mij is zo'n kar ook zwaar en slecht voor knieën en heupen. Hij sleept het kreng de wenteltrap op. Is wat gehaast. Heeft er 28 km op zitten. Hij is snel verdwenen en we hebben hem niet meer gezien.
Frank kookt lekker zelf in ons torentje; koude kip, tabouleh salade en macedoine met een gekookt eitje en mayo.
Wij slapen op de ene 3 persoons kamer, onze mede pelgrim slaapt op de andere kamer.

Orthez is een leuk oud stadje. We moeten wat dingen kopen, Frank wil naar de kapper zijn baard moet getrimd dus we blijven een dagje langer. We mogen in ons torentje blijven. Heerlijk goedkoop, bijzonder en we kunnen zelf koken.

Morgen hoeven we niet om 7 uur op te staan. Hopelijk is het niet zo'n slecht weer als de vorige rustdag, maar we hebben al zoveel mooie dingen meegemaakt dat het eigenlijk niet uitmaakt.

A demain...

Totaal gelopen 126,1 km

Geschreven door Op.weg.Frank.en.Anita