Na een goede maar wat korte nacht om 6 uur opgestaan. Eerst nog een simpel koffietje, en na de laatste "dingetjes die er eigenlijk niet toe doen", met Caroline en Hans naar het station. De mooie Christoffel die we van Caroline kregen hangt, samen met het gelukspoppetje met boodschap erin, van Elly, trots aan de rugzak.
Jean-Paul, Olivier, Lula, Brenda, Hans, Walter en Jan-Willem komen ons uitzwaaien, maar niet zonder ons eerst behangen te hebben met nog meer Christoffels, zelfs één met Paus Franciscus op de achterkant, en geposeerd te hebben met de huisvlijt van Walter en Jan-Willem!

Inmiddels razen we door Frankrijk met een snelheid van 292 km per uur. Vreemd eigenlijk als je bedenkt dat we deze reis vooral langzaam af willen leggen...
Parijs hebben we gehad, de metro ging best goed hoewel we door verbouwingen aan de diverse metrostations wat hebben moeten zoeken om de goede metrolijnen te vinden naar gare Montparnasse.
We zitten net op tijd in de TGV die nu met ons dwars door la douce France raast. Het is geweldig Frankrijk op deze manier als een film aan ons voorbij te zien gaan. De zon schijnt en het landschap is prachtig. Dorpjes worden steeds mediterraner. In de buurt van Limoges begint het te kriebelen; als het goed is lopen wij hier binnenkort in ons eigen tempo door dit mooie landschap.
Vanaf Bordeaux is het gedaan met de "grande vitesse". Als boemeltje sjokken we richting Bayonne, waar we overstappen op de intercity naar Lourdes.

In de coupé twee vrouwen en een non. Haar gezicht licht op als ze onze rugzak behangen ziet met Christoffels, jacobsschelpen en andere geluksbrengers. Voorzichtig knoopt ze een gesprek aan, is van de congregatie zusters van de sneeuw (la neige). Na een gezellig gesprekje komt er een klein bundeltje tevoorschijn en krijgen we alle 4 een medaillon. Één van de vrouwen gaat met zelfgebakken cakejes rond. Het moet niet gekker worden. We naderen Lourdes en zien vanuit de trein de grot. Onze non springt bijna door het raam van enthousiasme.
We nemen afscheid, gaan naar het hotel.

Later eten we een lekkere entrecôte en wandelen naar de grot.
In de grot zit een jongen met enorme dreads op zijn knieën, zijn winterjas naast hem, beeldschoon zachtjes Avé Maria te zingen. Het komt recht in het hart binnen. Volwassen mannen en vrouwen knielen één voor één. Wat een moment.. kippenvel, ik denk aan mijn moeder.
De processie gaat beginnen, we horen de paus, een koor zet in en de draagbaar met Maria komt in beweging. Daarachter een enorme zee aan kaarsjes. Mensen lopen stil achter het beeld.

We wandelen terug naar het hotel, lopen verkeerd maar we zijn er toch gekomen. Wat een dag, wat een indrukken en het begon allemaal op het station in Tilburg...

Geschreven door Op.weg.Frank.en.Anita