Ontbijt om zeven uur. We zijn niet helemaal uitgeslapen, bedden waren hard; de eerste keer deze vakantie eigenlijk, in tegenstelling tot India, daar hadden ze alleen maar planken als bed. Deze bedden hebben we dus bestempeld als Indiase bedden. Daarnaast was de airco oud en (dus) luidruchtig. Helaas hingen ze niet tegen het plafond zoals in alle eerdere casa’s, maar zo’n 50 cm boven het hoofdeinde van de bedden.... ☹️. Een nachtrust die bestond uit een aantal etappes dus...

Ontbijt was zoals we inmiddels gewend zijn: bakje fruit (vandaag ananas, papaja en guave), karaf mangosap, koffie, broodjes en een eitje naar keuze. De auto hadden we bij de overbuurman achter een hek gestald (2 CUC snel verdiend voor de buurman, prima hoor), Marco reed de auto voor en binnen vijf minuten waren we ingeladen en klaar om te gaan, 7.45u. Oefening baart kunst, zeg maar. Nog even tanken en we konden beginnen aan de langste reisdag van onze vakantie: 445km Cubaanse weg van wisselende kwaliteit lachte ons tegemoet.

Na een uurtje of drie een korte plaspauze bij een snackbarretje langs de weg. Geen koffie te krijgen😏. Via Las Tunas, Camaguey richting Moron. In de buurt van Moron, inmiddels 13.30u, stopten we bij een motel, er is geen eten te krijgen, dus dan maar t stadje in. En ja hoor, zien we daar een zelfde soort kraampje als gisteren met, zoals Sjoerd het inmiddels noemt, vouwpizza. Dit keer CUP10, dus wel het dubbele van gisteren. Nienke en Astrid delen er één, we hebben er eigenlijk niet veel zin in, maar ja, bij gebrek aan andere opties🙁 zullen we toch iets moeten eten. Het is Cuba en er is hier gewoon niet zoveel te krijgen.

Het laatste stuk van 90km rijdt Marco weer. Het slotstuk van de rit van vandaag is een 26km lange tolbrug richting de Cayo’s. Nou ja, brug... Het is eigenlijk een aaneenschakeling van eilandjes met bruggen.

PARE is STOPPEN in het Spaans.
En als je dus pare ziet, moet je stoppen, zeker als er 2 agenten en 2 militairen bij het stopbord staan. Marco was zo druk bezig met het zoeken van zijn portemonnee voor de tolbrug waardoor hij het bord en de 4 mannen ‘mist’. Dus aan de kant. Oh jee.....! Spaans? Vraagt de politie agent. Euh, nee, zegt Marco. Vervolgens wijst de agent op het stopbord en op het woord stop op de grond. En als je je dan maar een beetje stilhoudt en een beetje verbaasd kijkt dan zeggen ze op een bepaald moment dat je door mag rijden. Again.... 😜

Het Sol Cayo Guillermo is ons all inclusive verblijf voor de komende 3 nachten. Het is duidelijk laagseizoen hier, een bezetting van ongeveer 25%. De kamers zijn prima, wel aan een lik verf toe, en we horen dat t hotel op de nominatie staat voor een renovatie. Het hotel ligt aan de zee, allemaal laagbouw gebouwtjes met 4 kamers. Palmbomen in de tuin, zwembad en een buffetrestaurant en specialiteiten restaurant.

We nemen een duik in t zwembad, drinken een cocktail en eten een snack. S’Avonds eten we in t buffetrestaurant en dat valt ons erg mee, lekker gegeten. Showcooking met verse vis en vers klaargemaakte pasta.
Het gaat na het eten enorm hard waaien en we verwachten flinke regen. Die blijft uit😎

Geschreven door MarcoAstridSjoerdNienke