8-30u weggereden bij t hostel. Langs Plaza Revolucion de stad uit na de tank nog volgegooid te hebben. De route voert ons via diverse kleine dorpen waar we t Cubaanse leven zien. Veel mensen staan te liften en gebaren driftig of je wilt stoppen met geld in hun hand. Op de pleinen hangt men wat rond en wordt er gekletst.

We rijden zelfs nog een stuk “snelweg”, tot aan Guantánamo. Het stadje Guantanamo ligt nog een stuk af van Guantanamo Bay, het Amerikaanse stukje legerbasis. Je komt daar ook zeker niet bij. De weg gaat daarna weer over in de secundaire weg die goed te rijden is. We drinken even wat als we nog zo’n 70km te gaan hebben en Marco gaat dan verder met rijden. De Farola pas, met heel veel haarspeldbochten en flinke klimmetjes, op weg naar een super uitzicht. Dit is de enige weg om in Baraco te komen via deze kant. De weg is goed en rijdt prima, de auto moet flink werken😳.

Rond half 2 zijn we al bij de casa. Dit keer weer echt bij mensen aan huis, wel in een apart gebouwtje achter het huis.
We eten die middag in t dorp een pizza en verkennen daarna gelijk de omgeving, het plein, de kerk. We zitten met de casa 200m van de zee, een lekker briesje af en toe, dat maakt t gevoelsmatig iets minder warm. De Malecon, de boulevard, is een groot woord voor de weg langs de zee. Maar er lopen mensen en er rijden paard en wagens en Cubaanse trucks voor personenvervoer met de mensen staand achter in de bak.

Eind van de middag drinken we bij rest Marco Polo een cocktail tijdens t Happy hour. Mojitos, voor Nienke met een pico pico rum.
Heerlijk om daar in een zeewindje te zitten en te kaarten en mensen en paard en wagens voorbij te zien trekken. We eten daarna wat bij een restaurant in t dorp, Sjoerd grote camarones del rio (rivierkreeft), Marco teti (kleine visjes) en Nienke en Astrid vis (die droog was en wsl niet vers was😏, helaas foute keus).

Geschreven door MarcoAstridSjoerdNienke