Hieper de piep hoera! Marco jarig. En, hoe leuk, voor t eerst echt een verjaardag helemaal in de traditie van het vakantieland gevierd. Dat is uiteraard te danken aan ons gastgezin.
Sjoerd en Nienke hebben vanochtend met Cyarina en James de ballonnen opgeblazen en slinger opgehangen in de woonkamer die nu de slaapkamer is van Sjoerd en Nienke ( er is nog 1 kamer over waar Cyarina en James slapen, en er staat nog een soort van bank in de kleine shop. Ze slapen met 3-en in een bed waarschijnlijk).

Suren heeft een Nepalese cake besteld die vanochtend wordt bezorgd rond 9u. Kaarsjes op de cake, een oranje bloemenslinger voor Marco en een rode stip op t voorhoofd, oranje bloemen achter je oren en een feestmuts op. Als we gaan zingen komt Binu aan met een bord met (volgens mij) hardgekookte eieren, gedroogd fruit en gember. Marco krijgt zijn handen volgelegd met dat spul en er wordt een kaarsje aangestoken bij het mini tempeltje. Tenslotte moet Marco een hapje nemen van het geofferde eten dat hij op zijn handen heeft. Hij heeft een flink stuk gember in zijn mond😂, niet zijn favoriet.
Daarna wordt de cake aangesneden en eten we ervan, lekker van smaak, chocola met zoete (nep) slagroom. De chauffeur en de gids zijn inmiddels ook gearriveerd en doen gezellig mee. Schoonmoeder, buurmeisje, vrienden van James, opeens duiken er overal mensen vandaan die een stuk cake komen eten en ons als een ware attractie aanschouwen.

Om 9.45u vertrekken we na een mooi afscheid. We krijgen allemaal nog een kadootje van Binu, Marco en Sjoerd een Nepalees hoedje (topi), Nienke klemmetjes voor in t haar en Astrid een ketting. Nienke en ik krijgen ook nog een fonkelende stip op ons voorhoofd (een klein stickertje, mooi en subtiel). Wat een belevenis, in de bus hebben we het er nog lang over. Waar kan je deze mensen nou t meest mee helpen. Geld, stofzuiger, gasfornuis..... we gaan er thuis onszelf nog een in verdiepen.

We rijden ong anderhalf uur naar Nagarkot, het startpunt van een trekking van 4/5uur, bijna 2000m hoog. Bij helder weer kan je vanaf hier de Himalaya zien. We kunnen ver kijken maar de Himalaya liggen in de wolken.
We lopen door veel heel kleine dorpjes, soms maar 5 huizen. Overal lopen geitjes, zijn vrouwen bezig met manden vol met grassen, kleine kids spelen en oude mannetjes hangen voor het huis. De huisjes zijn niet meer dan een golfplaten dak en eenvoudige muren. In dit gebied is heel veel schade van de aardbeving te zien. Na bijna 10km te hebben gelopen, veelal bergafwaarts, zijn we er wel een beetje klaar mee. Het blijkt nog anderhalf uur verder te zijn😳. Overleg met de gids doet ons besluiten de chauffeur te bellen en te vragen ons op te halen. Achteraf een heel goed besluit, want nog geen 10min later regent het pijpenstelen.

We rijden naar Kathmandu, ons laatste hotel. Kathmandu is de enige grote stad in Nepal. Het verkeer is hier hectisch, maar haalt het niet bij India.

Eind van de middag brengt de chauffeur ons nog naar de grootste stupa van Nepal, Boudhanath. Deze ligt iets buiten t centrum, hebben we die vast gezien. Een enorm grote stupa waar veel buddhistische monniken rondjes rondom de stupa lopen. Drie rondjes lopen en denken aan iemand zou geluk voor die ander brengen. Omdat t ook hier, na 1 rondje, begint te druppelen, houden we het bij het ene rondje😉.
De stupa wordt rondom omgeven door Tibetaanse winkeltjes met heel veel snuisterijen.
Boudhanath is een van de grootste plekken van het Tibetaanse boeddhisme ter wereld. De enorme witte koepel rust op enorme terrassen die een patroon van een Mandela vormen. De ogen van Boeddha zijn met rood, geel en blauwe verf aangebracht en kijken je van 4 kanten doordringend aan.

Terug in t hotel rusten we even lekker een uurtje. Op de hotelkamer staat een mooie grote verjaardagscake voor Marco. Lekker!
Tegen 20u lopen we naar de wijk Tamel waar veel restaurants zitten en eten we in een hippe tent, zittend op de grond.

Om 22u zijn we terug in t hotel, moe en dus snel ons bed in.

Geschreven door MarcoAstridSjoerdNienke