Nou, onze reisplannen zijn wat gewijzigd. De aanleiding is minder prettig, lees maar ‘even’ mee. Op zaterdag de 14e zijn we in de ochtend (8:00) gaan kajakken in Walvis Bay. Geweldig, tussen de zeehonden in! Wel 50.000 zitten er in de baai. Ruim een uur hebben we tussen de spelende en spetterende zeehonden gedobberd. Marco en Astrid hadden na 10 minuten al de eerste golf over de kajak (en dus een natte broek ondanks de waterdichte kleding die we kregen), Sjoerd en Nienke hadden het een uur droog gehouden maar werden in de laatste 10 minuten getroffen door een golf... Als afsluiting koffie en thee met een muffin op het strand.

Daarna snel wat inkopen doen en terug naar Swakopmund waar we ons om 14 uur meldden voor ons woestijn-avontuur: quad rijden en sandboarden (duin-surfen)! Ieder kreeg een quad toegewezen. Geen lullig brommertje maar een serieuze 250cc motor. Een half-automaat met duim-gas, dus voor ons allemaal prima te bedienen. Eerst rustig de woestijn in, de eerste lage duinen van rood zand verkennen en de quad aan leren voelen. Nienke achter gids Richard, dan Astrid, daarna Sjoerd en Marco als hekkensluiter. Al snel ging het sneller en werden de duinen hoger. Schuin tegen de duin omhoog en met een grote bocht weer naar beneden. Na anderhalf uur was het tijd voor het sandboarden. De gids had hiervoor vier platen hardboard van 80x120 achter op zijn quad meegenomen. Na het waxen (jawel!) van de boards liepen we een duin omhoog waarna we aan de achterkant van het duin naar beneden konden racen. Board op de grond, op je buik er op liggen, punten met linker- en rechterhand omhoog houden en dan schoof Richard je met board en al over het randje. Gaat echt loeihard! Sjoerd eerst, toen Nienke, dan Astrid en (weer) Marco tot slot. Astrid vond één keer genoeg, Nienke vond het na drie keer wel mooi geweest en de twee die-hards sloten af met een extra lange ‘run’. Die ging zo hard dat je het duin tegenover je weer een heel stuk omhoog schoof en je daar weer een aantal meters naar beneden kom surfen. Toen we moe genoeg waren klommen we weer op de quads. Richard maakte een paar foto’s en filmpjes en we gingen weer richting de bewoonde wereld.

Voor het avondeten besloten we om, moe als we waren, een pizzeria op te zoeken. Napolitana zag er prima uit, volgens de dames die een eerste keuring uitvoerden, dus de auto geparkeerd en een tafeltje uitgezocht. Na het doorgeven van onze bestelling speelden we ons favoriete kaartspel voor zo’n gelegenheid: 31-en. Toen we onze pizza’s goed en wel op hadden, kwam de serveerster aanstuiven: ‘Sir, sir, come quick your car is making noise!’ Dus Marco achter de dame aan naar buiten gerend en daar was het meteen duidelijk: autoruitje aan de passagierskant ingeslagen...

En dan sta je stijf van de adrenaline. Op de stoep een stuk of tien mensen, maar niemand die iets gezien had... Wat was er eigenlijk weg? Fotocamera’s van Nienke en Marco lagen achter in de (afgesloten) achterbak, telefoons en portemonnee waren mee het restaurant in, tablets lagen veilig op de camping. Shit, het rugzakje met fotocamera en videocamera lag nog voorin aan die kant. En zat daar ook niet het heuptasje met de paspoorten in? Ja dus. K@t!!!!

Politie gebeld, we moesten naar het politiebureau voor aangifte. Met pen en papier werd de aangifte vastgelegd, dus dat duurde wel even. In de tussentijd kon Marco bellen met het consulaat in Windhoek. Al snel werd duidelijk dat de paspoorten geblokkeerd moesten worden en er noodpaspoorten moeten worden aangevraagd. Dat gaat tijd kosten: aanvraag moet in persoon in Windhoek worden gedaan, dan duurt het een dag of vijf/zes voordat de paspoorten vanuit Den Haag in Windhoek zijn. En als we dan nog naar Botswana willen, moeten we een visum aanvragen. Duurt ook weer een dag of vijf. Bezoek aan Botswana lijkt dus niet meer mogelijk voor ons deze vakantie. We zetten onze tocht door Namibië vooralsnog gewoon voort en gaan kijken wat voor alternatieven we hier hebben. Waarschijnlijk kunnen we best wat andere mooie plekken aandoen en we zullen de paspoortaanvraag in Windhoek daar in moeten passen. Wellicht is Fish River Canyon in het zuiden van Namibië dan deze vakantie toch nog mogelijk....

Geschreven door MarcoAstridSjoerdNienke